implants Poland

Cover / Od wydawcy / Spis tresci / Implant ramowy podokostnowy jako alternatywna metoda... / Sukces kliniczny implantu krótkiego – obserwacje wieloletnie / Rekonstrukcja implantoprotetyczna bezzębia szczęki z wykorzystaniem implantu podokostnowego w technice małoinwazyjnej / Implantoprotetyczna rehabilitacja braków skrzydłowych z pełną odbudową estetyczną / Atypowe powikłanie w leczeniu implantologicznymbezzębnej żuchwy – opis przypadku / Protokół wykonywania odbudowy protetycznej na implantach wprowadzonych... / Periimplant lesions – causes and treatment options / Stomatologia zintegrowana / 9. Sympozjum CEIA – kolejny sukces implantologów! / Nagrody „Top Design Gabinety Stomatologiczne” rozdane! / Produkty / O wydawcy

Open PDF View E-paper Edit Epaper Edit Epaper ads save

Table of contents

Open Link

Open Link

Open Link

ISSN ISSN 1896-1444

Cena: 29 PLN (w tym 5% VAT)

Vol. 8 • grudzieƒ • 4/2013

implants
international magazine of

4

2013 wydanie polskie

| Praktyka
Implant ramowy podokostnowy

| Opis przypadku
Periimplantitis

| Wydarzenia
9. Sympozjum CEIA w Krakowie

oral implantology

ICV: 4,27 pkt.

[2] => IMP0413_01_Title

REGENERACJA TKANEK
TWARDYCH I MIĘKKICH
zamów katalog

BIOMATERIAŁY

MATRYCA DO REGENERACJI
TKANEK MIĘKKICH

MEMBRANY
KOLAGENOWE

Dental Implant
ul. Londyńska 16/6
tel. (22) 633 22 46
tel. kom. 607 858 587

| 03-921 Warszawa
| www.dentalimplant.waw.pl
| e-mail: info@dentalimplant.waw.pl

[3] => IMP0413_01_Title

Od wydawcy

Koleżanki i Koledzy,

Szanowni Państwo!
_Najnowszy numer implants oddajemy Wam do rąk z informacją o indeksacji tytułu
w Index Copernicus – uznano nasze istnienie i dbałość o wysoki poziom artykułów, przyznając kwartalnikowi implants 4,27 pkt. od 2012 r.
Celem naszym jest m.in udostępnienie łamów pisma młodym lekarzom, którzy chcą
się dzielić swoimi obserwacjami, działaniami zabiegowymi, nierzadko także przypadkami powikłań.
Per-Ingvar Branemark, 30 lat temu przedstawił w USA śródkostne implanty dentystyczne wraz z ich protokołami chirurgicznymi i protetycznymi. Dzisiaj możemy
stwierdzić nie tylko niezwykły postęp w dziedzinie implantologii, potrafimy także zrozumieć zjawiska tkankowe towarzyszące innym rozwiązaniom, np. implantom podokostnowym czy implantom bikortykalnym-śrubowym. Czas udowodnił, że implanty
podokostnowe, zwane dzisiaj ramowymi, wykonane precyzyjnie, z dobrych materiałów, stabilizowane śrubami w części korowej pod okostną mogą z powodzeniem dorównać koncepcjom Branemarka w leczeniu bezzębia, szczególnie w atroficznych
szczękach i trudnych przypadkach.
Mam nadzieję, iż prezentacja tych pozastandardowych i alternatywnych metod spotka
się z zainteresowaniem nie tylko implantologów, naukowców i klinicystów działających
w uniwersytetach medycznych, ale również rozszerzy wiedzę lekarzy praktykujących poza
nimi i wyjaśni istniejące na tym polu kontrowersje.
Życząc Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku 2014, zapraszam do ciekawej
lektury!

implants
4
I 03
_ 2013

[4] => IMP0413_01_Title

Spis treÊci _ implants

Rekonstrukcja implantoprotetyczna bezz´bia szcz´ki_16

Atypowe powikłanie w leczeniu implantologicznym_26

I Od wydawcy
03

Szanowni Państwo!
_ Prof. Andrzej Wojtowicz

I Praktyka
_ Ramowy implant podokostnowy

06 Implant ramowy podokostnowy jako alternatywna
metoda w chirurgii implantologicznej w trudnych
sytuacjach – opis przypadku
_ Antonino Valenti, Marcin WrzuÊ-Wieliµski

_ Implanty krótkie i ultrakrótkie

12 Sukces kliniczny implantu krótkiego
– obserwacje wieloletnie
_ Mauro Marincola, Angelo Paolo Perpetuini,
Stefano Carelli, G. Lombardo, Vincent Morgan

I Innowacyjne terapie
_ Zastosowanie implantu podokostnowego

16 Rekonstrukcja implantoprotetyczna
bezzębia szczęki z wykorzystaniem implantu
podokostnowego w technice małoinwazyjnej
_ Tomasz Grotowski, Piotr Arkuszewski

I Opis przypadku
_ Rehabilitacja z odbudowà estetycznà

22 Implantoprotetyczna rehabilitacja braków
skrzydłowych z pełną odbudową estetyczną
_ Micha∏ Pelc, Andrzej Wojtowicz

Sympozjum CEIA - kolejny sukces implantologów_46

I Standardy post™powania
_ Implantacja w strefie estetycznej

32 Protokół wykonywania odbudowy protetycznej na
implantach wprowadzonych w pozycji siekaczy
przyśrodkowych szczęki przy niedoborach tkanek
_ George Priest

I overview
38 Periimplant lesions – causes and treatment options
_ Georg Bach

I Wydarzenia
_ Konferencja

44 Stomatologia zintegrowana
_ Sympozjum

46 9. Sympozjum CEIA – kolejny sukces
implantologów!
_ Beata Czekaj

_ Konkurs

47 „Nagrody „Top Design Gabinety Stomatologiczne”
rozdane!

I Informacje
_ Produkty

48 Informacje o produktach
50 O wydawcy

_ Periimplantitis

26 Atypowe powikłanie w leczeniu implantologicznym
bezzębnej żuchwy – opis przypadku
_ Damian Dudek, Micha∏ Matusek, Katarzyna So∏tykiewicz,
Krzysztof Helewski, Gra˝yna Kowalczyk-Ziomek, Grzegorz
Wyrobiec, Romuald Wojnicz

04 I implants
4_ 2013

Zdjęcie na okładce dzięki uprzejmości firmy Philips Polska Sp. z o.o.

[5] => IMP0413_01_Title

PURE
NEWTRON

KONTRA
D
Q
E
ē
]
D
Q

D
N
W
3ã\

8FKZ\WUēNRMHħFLPRĳH
E\Ą]DPRFRZDQ\]ERNX

1HZWURQ3;6SRZLHZħZLHĳRħFLZFRG]LHQQHMSUDNW\FH
2SDWHQWRZDQDWHFKQRORJLD%/('Z\NU\ZDSã\WNēQD]ēEQĎ
(OHJDQFNLZ\JOĎGZLēNV]DHUJRQRPLDLOHSV]DKLJLHQD
1DMZLēNV]\Z\EyUNRĝFyZHNRUD]XQLNDOQ\V\VWHPSãXNDQLD
$SOLNDFMDQDVPDUWIRQOXEWDEOHWDXWRPDW\F]QLHXVWDZLDMĎFDXU]ĎG]HQLHSRSU]H]%OXHWRRWK
 RSFMD

8VXZDQLHNDPLHQLDELRÀOPXZQRZ\PħZLHWOH
G]LēNLWHFKQRORJLL
1LHELHVNLHħZLDWãR]UēNRMHħFL%/('ZSRãĎF]HQLX]Sã\QHP
 IOXRUHVFHQF\MQ\P 
XND]XMĎFDãĎSã\WNēQD]ēEQĎ
2SW\PDOQLHRħZLHWORQHPLHMVFHOHF]HQLDRUD]GRVNRQDOHZLGRF]QH
]ãRJLQD]ēEQH]DSHZQLDMĎ]QDF]QĎRV]F]ēGQRħĄF]DVXLGRVNRQDãH
Z\QLNLZXVXZDQLXNDPLHQLDELRÀOPX
:\NU\WH]ãRJLQD]ēEQH

3U]\MGıL]REDF]WRXU]ĎG]HQLH
RUD]FDãĎQDV]ĎRIHUWēQD&('(

:LēFHMLQIRUPDFMLRUD]SHãQDOLVWDG\VWU\EXWRUyZQDQDV]HMVWURQLHLQWHUQHWRZHM
www.pl.acteongroup.com

[6] => IMP0413_01_Title

Praktyka _ Ramowy implant podokostnowy

Implant ramowy podokostnowy jako alternatywna
metoda w chirurgii implantologicznej w trudnych
sytuacjach – opis przypadku
A frame-shaped subperiosteal implant as an alternative method in
stomatological surgery for a particularly difficult cases – a case report
Autorzy _ Antonino Valenti, Marcin Wrzuś-Wieliński

Streszczenie: W pracy zaproponowano zastosowanie nowoczesnych metod obrazowania, przetwarzania uzyskanych obrazów
oraz wytwarzania do projektowania i wykonania indywidualnego implantu podokostnowego o ramowych elementach retencyjnych własnej konstrukcji oraz siatce idealnie dopasowanej do podło˝a kostnego. Przyj´ta metodologia pozwoliła pominàç etap
wst´pnego zabiegu chirurgicznego tradycyjnie przeprowadzanego celem pobrania wycisku do opracowania woskowego modelu
implantu. Odniesiony sukces kliniczny potwierdzony został 4,5-letnimi obserwacjami.
Summary: In the following case report the appliance of innovative depiction methods has been proposed. Moreover, transformation of received images and processing for design and creation of individ-ual subperiosteal implant with frame-shaped retentional
elements of own construction and a net perfectly adapted to osseous basis has also been proposed. The adopted methodology allowed to omit presurgical procedure level which is traditionally performed in order to take impression for wax implant model preparation. Clinical success, which has been achieved, was supported by 4,5-year observation.
Słowa kluczowe: implant podokostnowy, bezz´bie, proteza nakładowa, metody komputerowego wspomagania, tytan.
Key words: subperiosteal implant, edentulism, overdenture, computer-aided methods, titanium.

_Wprowadzenie
Implantologia jest najbardziej zaawansowaną
metodą leczenia w stomatologii i pozwala osiągnąć
największy poziom satysfakcji pacjentów.1 Znaczenia badań w tej dziedzinie dowodzą m.in. olbrzymie nakłady finansowe przeznaczane na opracowanie i promocję nowych produktów oraz dziesiątki tysięcy publikacji dotyczących tej tematyki.
Implanty stomatologiczne wytwarzane są z tworzyw metalicznych (stopów na osnowie kobaltu, tytanu, stopów tytanu) i materiałów ceramicznych
(tlenek cyrkonu IV). Najpowszechniej stosowane
są tytan i jego stopy, głównie ze względu na ich biotolerancję związaną z bardzo wysoką zdolnością do
samopasywacji. Możliwości szybkiej samopasywacji jest właściwością szczególnie pożądaną w przypadku biomateriałów metalicznych ze względu na
niebezpieczeństwo uszkodzenia warstwy pasywnej w trakcie zabiegu lub użytkowania implantu.2,3
Warstwa pasywna występująca na powierzchni ty-

06 I implants
4_ 2013

tanu i jego stopów jest zbudowana głównie z rutylu
(TiO2) oraz innych tlenków tytanu (TiO i Ti2O3).4 Należy podkreślić, że dotychczas nie ma w piśmiennictwie żadnych w pełni wiarygodnych doniesień
świadczących o powstawaniu reakcji alergicznych
na sam tytan. Do innych pożądanych w chirurgii
właściwości tytanu i jego stopów należy zaliczyć:
dużą wytrzymałość względną w porównaniu z innymi materiałami inżynierskimi, a także korzystny
(jak dla tworzywa metalicznego) moduł sprężystości przy pożądanej wytrzymałości.5 Często wymieniane w przypadku stopów tytanu niebezpieczeństwa związane z przechodzeniem z materiału do
tkanek jonów takich pierwiastków, jak wanad czy
glin6-9 eliminuje lub minimalizuje się przez stosowanie tytanu technicznie czystego, stopów bezwanadowych5 lub odpowiednie przygotowanie powierzchni implantów.10-12
Obecnie wykorzystywane w stomatologii implanty różnicuje się ze względu na wiele czynników, biorąc pod uwagę: materiał z jakiego są wy-

[7] => IMP0413_01_Title

Praktyka _ Ramowy implant podokostnowy

konane, rodzaj zastosowanej powłoki czy sposobu przygotowania powierzchni części śródkostnej implantu, kształt implantów i ich umiejscowienie.14-18 Najczęściej implanty klasyfikuje
się, uwzględniając ich konstrukcję, która jest odpowiedzią m.in. na odmienne koncepcje przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego.
W ostatnich dziesięcioleciach w użytku znalazły się 3 typy implantów: śródkostne, podokostnowe i przezkostne. Zadecydowanie najpowszechniej stosowane są obecnie wszczepy śródkostne, które stają się praktycznie codziennym
elementem praktyki lekarskiej.18 W przypadku
bezzębia zadecydowanie najpopularniejszą metodą rekonstrukcji uzębienia jest zastosowanie
protezy dośluzówkowej (rozwiązanie to cechuje
prostota konstrukcji i niska cena), jednak pomimo wieloletnich doświadczeń charakteryzuje
się ono o 40% mniejszym poziomem satysfakcji
pacjentów niż np. stosowanie protez nakładowych.19 Dodatkowo, stosowanie protez dośluzówkowych, szczególnie tych niewłaściwie wykonanych, podobnie jak całkowita rezygnacja ze stosowania uzupełnień protetycznych, w największym stopniu sprzyjają powstawaniu zmian
zanikowych podłoża protetycznego, co jest związane z powstaniem dalece niefizjologicznego
stanu naprężenia w tkance kostnej.20,21
Zanik kości wyrostka zębodołowego i części
zębodołowej żuchwy przyspieszają również niewłaściwa higiena jamy ustnej i przewlekłe stany
zapalne, np. przyzębia.22 Wieloletnie badania kliniczne dowodzą, że ubytek struktur kostnych jest
największy w okresie pierwszych 6 miesięcy po
ekstrakcji zęba, choć trwa on z mniejszym nasileniem przez całe życie pacjenta, prowadząc nawet
do całkowitego zaniku wyrostka.23 W wielu przypadkach związane ze zmianami zanikowymi niekorzystne warunki anatomiczne oraz brak wystarczającej ilości i jakości kości w miejscu planowanego wprowadzenia wszczepu nie stanowią
już bezwzględnego przeciwwskazania do jego zastosowania, bowiem rozwój chirurgii odtwórczej
umożliwia odbudowę kości w żądanym miejscu24
i następnie umocowanie implantu. Jednak w przypadku znacznej atrofii kości trzonu żuchwy, implantację może utrudniać brak części gąbczastej
i występowanie wyłącznie kości zbitej. W takich
przypadkach należy szukać alternatywnych rozwiązań, które pozwolą na utrzymanie implantoprotez.25-29
Rozwiązaniem takim jest znana od niemal 60
lat metoda wszczepiania implantów podokostnowych, które zostały tak zaprojektowane, aby
wspierały się na kości znajdującej się poniżej

Ryc. 1a

Ryc. 1b

Ryc. 1c

Ryc. 2a

Ryc. 2b

okostnej. Tradycyjna procedura postępowania
w tym przypadku polega na odpreparowaniu płata
śluzówkowo-okostnowego, pobraniu wycisku
podłoża kostnego, wykonaniu na podstawie gipsowego modelu dostosowanego do powierzchni kości odlewu szkieletu implantu ze stopu na osnowie
kobaltu wraz z wypustkami, do których po zabiegu
implantacji montuje się suprastrukturę protetyczną. Obecnie tego typu implanty stosowane są
rzadko, pomimo że badania kliniczne wskazują na
wysoki poziom satysfakcji pacjentów, którzy zdecydowali się na skorzystanie z tej metody leczenia.
Moore i Hansen30 na podstawie przeprowadzonych w latach 1982-2000 badań klinicznych
stwierdzili, że spośród u 38 na 39 pacjentów nie
odnotowano oznak ruchomości implantu lub też
stanów zapalnych, a tylko u jednego, cierpiącego
na cukrzycę, odnotowano stan zapalny wokół jednej podpory. Wszyscy pacjenci podkreślali wysoki poziom zadowolenia. Badania te wskazują na
celowość prowadzenia prac nad tego typu implantami, w tym nad zmniejszeniem traumy związanej z samym zabiegiem. Obecnie w tym zakresie
otwierają się nowe możliwości, związane głównie
z wykorzystaniem trójwymiarowych komputerowych technik diagnostyki i nawigacji, które pozwalają na ocenę podłoża kostnego oraz wykona-

Ryc. 1a-c_Zdj´cie rtg
pantomograficzne wykonane
u bezz´bnej pacjentki przed
rozpocz´ciem leczenia (a), stan
jamy ustnej pacjentki podczas
badania wewnàtrzustnego (b)
oraz trójwymiarowy obraz wirtualny
˝uchwy uzyskany na podstawie
tomografii komputerowej (c).
Ryc. 2a, b_Uzyskany na podstawie
modelu cyfrowego anatomiczny
model fizyczny ˝uchwy (a) oraz
wykonany z technicznie czystego
tytanu ramowy implant podokostnowy
po sterylizacji (b).

implants
4
I 07
_ 2013

[8] => IMP0413_01_Title

Praktyka _ Ramowy implant podokostnowy

Ryc. 3a-d_Ramowy implant
podokostnowy podczas zabiegu
implantacji (a) oraz zakotwiony przy
pomocy mikroÊrub tytanowych
w koÊci korowej ˝uchwy (b), proteza
nakładowa wraz ze złàczami
akrylowymi dostosowanymi
do współpracy ze sto˝kowymi
i ramowymi elementami implantu
(c), stan jamy ustnej pacjentki po
zdj´ciu szwów (b).

Ryc. 3a

Ryc. 3b

Ryc. 3c

Ryc. 3d

nie trójwymiarowych modeli operowanych okolic. Umożliwia to precyzyjne zaprojektowanie oraz
wykonanie całości implantu bez konieczności
przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego w celu
pobrania wycisku. Tak przygotowany implant
można następnie umieścić w czasie jednego zabiegu we wcześniej zaplanowanym miejscu.

_Opis postępowania

W niniejszej pracy zaproponowano procedurę
pozwalającą na bezinwazyjne zaprojektowanie
i wykonanie indywidualnego implantu podokostnowego o specjalnie zaprojektowanych ramowych elementach retencyjnych, przygotowanego do natychmiastowego obciążenia we współpracy z protezą nakładową.

_Opis przypadku
54-letnia pacjentka zgłosiła się do leczenia implantoprotetycznego. Od 30 lat użytkowała protezy dośluzówkowe całkowite. Od kilku lat cierpiała z powodu niewłaściwego funkcjonowania
protezy dolnej. Pomimo wielokrotnego podścielania i stosowania klejów adhezyjnych do protez,
uzupełnienie protetyczne nie wykazywało dostatecznej retencji i stabilizacji. Pacjentka uskarżała
się na brak możliwości prawidłowego spożywania pokarmów oraz trudności w mówieniu. Poza
okresową alergią na pyłki traw, innych chorób nie
zgłaszała. W badaniu wewnątrzustnym stwierdzono całkowicie zanikłą cześć zębodołową żuchwy ze znacznym zanikiem trzonu żuchwy
(Ryc. 1a). Wykonano badanie rtg pantomograficzne
oraz tomografię komputerową (TK) żuchwy, której wyniki posłużyły do opracowania trójwymiarowego cyfrowego modelu żuchwy (Ryc.1b-c).
Przeprowadzone badania wykluczyły możliwość
zastosowania wszczepów śródkostnych.

08 I implants
4_ 2013

Zaplanowano leczenie z zastosowaniem implantu podokostnowego własnej konstrukcji,
który nazwano podokostnowym implantem ramowym. Uzyskany w badaniu TK obraz wysłano
poczta elektroniczną do specjalistycznej pracowni
protetycznej we Włoszech, w której za pomocą
oprogramowania 3D MED przygotowano wirtualny model 3D żuchwy. Na podstawie modelu cyfrowego sporządzono precyzyjny anatomiczny
model fizyczny żuchwy przedstawiony na rycinie
2a. Po otrzymaniu modelu fizycznego żuchwy, projektowano na nim kształt implantu i wykonywano
model implantu z wosku. W modelu fizycznym zaprojektowano 2 elementy retencyjnie o kształcie
stożkowym w miejscu zębów siecznych oraz 2 elementy retencyjne w kształcie belki wychodzące
z implantu z miejsca zębów trzonowych w kierunku
kłów. Model wysyłano do pracowni protetycznej,
gdzie odlano implant podokostnowy z technicznie
czystego tytanu (stopień czystości 3 do chirurgii
kostnej) i poddano go obórce końcowej i sterylizacji. Implant przedstawiono na rycinie 2b.
Po otrzymaniu implantu z pracowni protetycznej, pacjentka została umówiona na zabieg.
W znieczuleniu ogólnym, po nacięciu i odwarstwieniu płatów śluzówkowo-okostnowych, w obszarze planowanego umiejscowienia wszczepu,
sięgającego od guzowatości bródkowej do trójkątów zatrzonowcowych wprowadzano tytanowy
implant, po czym mocowano go przy pomocy mikrośrub tytanowych (Ryc. 3a-b). Zastosowano sterowaną regenerację kości Reoss + kość własna +
czynniki wzrostu + L-PRF. Założono szwy. Następnie dostosowano protezę całkowitą do współpracy z implantami, wykonując w niej elementy

[9] => IMP0413_01_Title

REGENERACJA KOŚCI
MEMBRANY KOLAGENOWE CYTOPLAST
9membrana resorbowalna kolagenowa,
9ďĂƌĚǌŽƐƚĂďŝůŶĂƐƚƌƵŬƚƵƌĂǁųſŬŝĞŶŬŽůĂŐĞŶŽǁǇĐŚ͕

MEMBRANY dPTFE CYTOPLAST
9membrana nieresorbowalna z dPTFE,
9ĚŽƐŬŽŶĂųĂĚŽƉŽŬƌǇǁĂŶŝĂǌħďŽĚŽųſǁƉŽĞŬƐƚƌĂŬĐǇũŶǇĐŚ͕

MEMBRANY dPTFE
WZMACNIANE TYTANEM CYTOPLAST
9ŵĞŵďƌĂŶĂŶŝĞƌĞƐŽƌďŽǁĂůŶĂǌĚWd&ǁǌŵĂĐŶŝĂŶĂƚǇƚĂŶĞŵ͕
9ŶĂũďĂƌĚǌŝĞũƉƌǌĞǁŝĚǇǁĂůŶĂƚĞĐŚŶŝŬĂĂƵŐŵĞŶƚĂĐũŝƉŝŽŶŽǁĞũ͕

ZNIECZULENIA

EĂũďĂƌĚǌŝĞũǌĂĂǁĂŶƐŽǁĂŶǇƐǇƐƚĞŵǌŶŝĞĐǌƵůĞŷŬŽŵƉƵƚĞƌŽǁǇĐŚ
ǌŵŽǏůŝǁŽƑĐŝČǁǇŬŽŶǇǁĂŶŝĂǌŶŝĞĐǌƵůĞŷĚŽŬŽƐƚŶǇĐŚ;ƚĞĐŚŶŝŬŝ
ŽƐƚĞŽĐĞŶƚƌĂůŝƚƌĂŶƐŬŽƌƚǇŬĂůŶĂͿŽƌĂǌƉŽǌŽƐƚĂųǇĐŚƌŽĚǌĂũſǁ
ǌŶŝĞĐǌƵůĞŷ͘

SleeperOne 4
EĂũŶŽǁƐǌĂŐĞŶĞƌĂĐũĂŬŽŵƉƵƚĞƌŽǁĞŐŽƐǇƐƚĞŵƵǌŶŝĞĐǌƵůĞŷ
^ůĞĞƉĞƌKŶĞʹǁƐǌǇƐƚŬŝĞƚĞĐŚŶŝŬŝǌŶŝĞĐǌƵůĞŷ͗ƑƌſĚǁŝħǌĂĚųŽǁĞ͕
ĚŽƉƌǌĞŐƌŽĚŽǁĞ͕ŶĂƐŝħŬŽǁĞ͕ĚŽƉŽĚŶŝĞďŝĞŶŶĞ͕ĞƚĐǌĂǁǇũČƚŬŝĞŵ
ĚŽŬŽƐƚŶǇĐŚ͘

Implant Dental New Wave Sp. J.

XO*yUQRŒOćVND$:DUV]DZD

ZZLPSODQWZDZSO_WHO

[10] => IMP0413_01_Title

Praktyka _ Ramowy implant podokostnowy

Ryc. 4a

Ryc. 4b

Ryc. 4a, b_Zdj´cie rtg
pantomograficzne wykonane
u pacjentki bezpoÊrednio
po zabiegu implantacji (a) oraz
4,5 roku od po implantacji (b).

retencyjne z akrylowego materiału PatternResin
(Ryc. 3c). Bezpośrednio po zabiegu założono tak
wykonaną protezę nakładową. Po 10 dniach
zdjęto szwy(Ryc. 3d). Pacjentka pozostaje pod
stałą kontrolą. Corocznie wykonywane jest badanie rtg. Po 4,5 roku od implantacji pacjentka nie
zgłasza żadnych dolegliwości, zarówno implant,
jak i proteza są stabilne. Brak jest odczynów zapalnych. Pacjentka podkreśla, że znacznie poprawiła
się mowa i możliwości rozdrabniania pokarmu.
Badanie pantomograficzne rtg po 4,5 roku od
implantacji (Ryc. 4) wykazało brak lizy kości pod
implantem ramowym, a w okolicach dystalnych
trzonu żuchwy widoczne jest kilkumilimetrowe
nawarstwienie kości nad wszczepem.

_Podsumowanie
Zastosowanie metodologii wykorzystującej
nowoczesne metody obrazowania, przetwarza-

implants

_autorzy

Dr n. med. Marcin WrzuÊ-Wieliƒski – chirurg stomatologiczny,
Prezes Europejskiego Stowarzyszenia „Czyste Leczenie”, audytor
Dekra Certifications. Jest absolwentem Wydziału Lekarskiego
Oddziału Stomatologicznego AM w Gdaƒsku. Od 18 lat prowadzi
praktyk´ prywatnà, jest współwłaÊcicielem Âlàskiego Centrum Implantologii Stomatologicznej w Rybniku. Od 1999 r. przeprowadza
szkolenia w zakresie implantoprotetyki. Od 2007 r. zajmuje si´
wprowadzeniem zasad aseptyki w pracy lekarza dentysty, jest współtwórcà Programu
Certyfikacji Placówek Medycznych „Czyste Leczenie”.
Dr Antonio Valenti – studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu w Mediolanie i Uniwersytetu w Pavii, który ukoƒczył w 1986 r.
i rozpoczàł specjalizacj´ ze stomatologii pod kierunkiem prof. De
Rysky i prof. Brusotti, którà uzyskał w 1989 r. Od 1978 r. asystował
ojcu przy wykonywaniu zabiegów chirurgicznych. Od 1989 r.
prowadzi prywatnà praktyk´ w gabinetach w Gorgonzoli, Trezzano
Rosa (prowincja Mediolan) i Bergamo, zajmujàc si´ głównie chirurgià periodontalnà i estetycznà, łàczy je z ró˝nymi metodami i systemami implantoprotetycznymi. Prowadzi prywatne kursy w zakresie zaawansowanej chirurgii stomatologicznej i technik implantologicznych.

nia uzyskanych obrazów i wytwarzania do wykonania ramowego implantu podokostnowego pozwoliło wyeliminować etap wstępnego zabiegu
chirurgicznego przeprowadzanego celem pobrania wycisku do opracowania modelu implantu.31
Uzyskany najpierw wirtualny, a następnie fizyczny model żuchwy finalnie umożliwił otrzymanie indywidualnie zaplanowanego implantu
podokostnowego o ramowych elementach retencyjnych, w którym powierzchnia siatki praktycznie idealnie pokrywała podłoże, dzięki czemu
możliwym jest bardziej biozgodny rozkład sił żucia przenoszonych na tkankę kostną.
Badania wskazują, że implanty podokostnowe
wykonywane przy wykorzystaniu modeli żuchwy lub szczęki, które wykonano dzięki sprzężeniu badań metodą TK z metodami komputerowego generowania modeli fizycznych (CAD/
CAM, stereolitografia), charakteryzują się ponad
dwukrotnie większym odsetkiem sukcesu klinicznego niż implanty wykonywane techniką tradycyjną.26 Należy zaznaczyć, że wyeliminowanie
dodatkowego zabiegu chirurgicznego niweluje
cierpienia pacjenta. Odniesiony sukces kliniczny
potwierdzony został 4,5-letnimi obserwacjami,
które wskazują, że unowocześnienie wprowadzenia implantu podokostnowego zwiększa szansę
powodzenia leczenia i przyczynia się do wzrostu
satysfakcji pacjenta w okresie poprzedzającym
właściwy zabieg. Pozwala też uzyskać znaczną
poprawę wydolności żucia po implantacji w porównaniu do wcześniej użytkowanej protezy dośluzówkowej. Dalszą poprawę wydolności żucia
można uzyskać np. przez zastosowanie złączy implantologicznych w pełni elastycznych, pozwalających na bardziej biozgodne obciążenie podłoża
protetycznego.32 Stosowanie indywidualnie zaplanowanych, przy pomocy technologii cyfrowych, implantów podokostnowych powinno być
rozważane jako alternatywna metoda leczenia
w szczególnie trudnych przypadkach braku wystarczającej do utrzymania implantu śródkostnego ilości i jakości kości oraz złego rokowania zastosowania sterowanej regeneracji kości._

Kontakt: antva@tin.it, antva@pec.it
Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.

10 I implants
4_ 2013

[11] => IMP0413_01_Title

[12] => IMP0413_01_Title

Praktyka _ Implanty krótkie i ultrakrótkie

Sukces kliniczny implantu krótkiego
– obserwacje wieloletnie
Time proven clinical success of the short implant
Autorzy _ Mauro Marincola, Angelo Paolo Perpetuini, Stefano Carelli, G. Lombardo, Vincent Morgan

Streszczenie: W niniejszym artykule zaprezentowano procedury, w których zastosowano implanty i materiały protetyczne
uwzgl´dniajàce parametry wa˝ne dla zachowania stabilnego poziomu tkanek mi´kkich i koÊci. We wszystkich klinicznych sytuacjach u˝ywano krótkich i ultrakrótkich implantów. WłaÊciwy dobór implantu ÊciÊle zale˝y od kształtu implantu, który determinuje
przeznaczenie wszczepu.
Summary: In this article, the authors like to show the variety of treatment options when implants and prosthetic materials are used
with the criteria of long-term crestal bone preservation, recreation and long-term stabilisation of the biological width around the
implant/crown and the use of short and ultrashort implants in all clinical situations. The proper selection of implant depends strictly
on the implant design which dictates the implant’s function.
Słowa kluczowe: krótkie i ultrakrótkie implanty.
Key words: short and ultrashort implants.

Ryc. 1

Ryc. 2

Ryc. 3

_W 1892 r. niemiecki chirurg Juliusz Wolff
opublikował swoje nowatorskie obserwacje dotyczące zmian w strukturze zewnętrznej i wewnętrznej kości, architekturze istoty gąbczastej
będącej odpowiedzią na działające na nią naprężenia (tj. prawo Wolffa modelingu i remodelingu kości). W związku z tym pojawiło się poważne wyzwanie inżynieryjne do zaprojektowania krótkiego implantu, który w biokompatybilny sposób będzie przenosić siły z uzupełnienia
protetycznego na otaczającą kość. Wymagało to
zrozumienia i zastosowania wielu podstawowych zasad biologii, mechaniki i metalurgii.
Najważniejsze jest to, że w konstrukcji krótkiego implantu – dostępnej powierzchni i długości, zoptymalizowana została efektywność
każdej z tych zasad.

12 I implants
4_ 2013

Ryc. 4

Sukces kliniczny nie może być warunkowany tylko przez kształt implantu i jego powierzchnię, ale wymaga właściwego zestawienia wielu elementów. Odkąd kształt implantu
decyduje o jego klinicznych i mechanicznych
możliwościach, badaniami naukowymi potwierdzono, że gojenie kości wokół kształtu
„plateau” jest odmienne niż wokół implantów
gwintowanych.
Implant stożkowy o kształcie „plateau” zapewnia min. 30% więcej powierzchni do integracji z kością niż porównywalnej wielkości implant
gwintowany. Im bardziej rozbudowany system
lameli w kształcie „plateau”, tym szybciej tworzy
się dojrzała kość z systemami Haversa (20-50 mikronów dziennie) w porównaniu z implantami

[13] => IMP0413_01_Title

Praktyka _ Implanty krótkie i ultrakrótkie

Ryc. 5

Ryc. 6

Ryc. 9

Ryc. 10

gwintowanymi, gdzie formowanie kości wokół
jest mniej dynamiczne (1-3 mikronów na dzień).
Dodatkowo, kształt „plateau” zapewnia efektywny rozkład sił żucia z implantu na otaczającą
kość.

_Opis
Nasze badania implantów miały charakter długofalowy i dotyczyły implantów: sprzed 1980 r.,
„Driskol Precision Implant”, poprzez „Stryker” do
„Bicon Dental Implant” z 1993 r. Implant Bicon
charakteryzuje się tzw. bakerioopornym (zatarty,
„zimny spaw”) łączeniem z abutmentem za pomocą stożka samozaciskowego o 1,5-stopniowym
nachyleniu, z 360-stopniową możliwością pozycjonowania łącznika.
Istnienie bakterioopornego połączenia (brak
pompy bakteryjnej) eliminuje możliwość migracji drobnoustrojów do i ze studni implantu,
a tym samym brak objawów klinicznych w postaci przykrego zapachu beztlenowców i niesmaku odczuwanego przez pacjenta oraz zapobiega powikłaniom zapalnym okolicznych tkanek i utracie kości.
Kiedy implant jest umieszczony poniżej
szczytu wyrostka zębodołowego, inną unikalną
cechą charakterystyczną pochyłego kołnierza,
tzw. sloping shoulder jest ułatwienie właściwego przenoszenia sił żucia na kość. Z praktycznego punktu widzenia „sloping shoulder” umożliwia estetyczną odbudowę, zapewniając miejsce dla brodawki międzyzębowej poprzez podparcie kości nad pogrążonym w niej implantem,
sąsiednim implantem lub zębem. Kształt kołnierza implantu był od 1985 r. podstawą określania
szerokości biologicznej i tworzenia zjawiska
„platform switching”.

Ryc. 7

Ryc. 8

Ryc. 11

Ryc. 12

Uniwersalne pozycjonowanie łącznika 360°
daje możliwość zewnątrzustnego cementowania
koron. Dzięki temu można wykonywać korony
zintegrowane z łącznikiem, tzw. Integrated Abutment Crown (IACTM), wewnątrzustnie łączyć
przęsła mostów bez konieczności indeksowania,
cięcia i lutowania przęseł, łatwo usuwać łączniki
w każdym czasie i nieznacznie estetycznie dostosowywać podczas osadzania odbudów.

_Długofalowe obserwacje kliniczne
W opisanym poniżej przypadku obserwowano w czasie stabilność poziomu szczytu wyrostka zębodołowego wokół pochyłego kołnierza implantu o kształcie „plateau”.
Klinicznie kontur tkanek miękkich wokół
korony zintegrowanej z łącznikiem (IAC) wskazuje na zdrowy i stabilny stan nabłonka. Pojedynczy implant zębowy stanowi jasną alternatywę dla utraconego zęba. Istnieją dowody kliniczne na to, że w każdej lokalizacji kości wyrostków zębodołowych szczęk z satysfakcjonującym
wynikiem można zastąpić wszczepami każdy
ząb. Minimalny zanik kości wyrostka zębodołowego lub brak zaniku jest uważany za wskaźnik
do oceny długoterminowego przetrwania odbudowy na implancie.
W pierwszym roku po odbudowie pojedynczego zęba przy pomocy implantu opisywany
był średni ubytek kości wyrostka w zakresie
0,12mm-0,20mm, natomiast po upływie roku,
odnotowana dodatkowa roczna utrata wysokości kości wynosiła 0,01mm-0,011 mm.
Część badanych przypadków nie demonstrowała utraty kości, a nawet widoczny był przyrost
na wysokość wyrostka zębodołowego po ostatecz-

implants
4
I 13
_ 2013

[14] => IMP0413_01_Title

Praktyka _ Implanty krótkie i ultrakrótkie

Ryc. 13

Ryc. 17

Ryc. 14

Ryc. 15

Ryc. 16

Ryc. 18

Ryc. 19

Ryc. 20

nym ważnym aspektem pojedynczych koron na
implantach jest aspekt higieniczny, tj. lepsza higiena przy pojedynczych sąsiednich koronach
zębów w porównaniu z mostami.

Ryc. 21

Ryc. 22

nym obciążeniu implantu. W rok po wczesnym obciążaniu implantów z chemicznie modyfikowaną
powierzchnią dokumentowano zmiany wysokości wyrostka zębodołowego, tzn. przyrost kości.
6-letnie obserwacje pokazały, że w 43,8% przypadków łączenia implantu z łącznikiem za pomocą stożka Morse’a doszło do przyrostu kości.
Przyrost pionowy kości został udokumentowany
w przypadkach natychmiastowo obciążanych
implantów Bicon. W przypadku innych kształtów implantu nie były badane czynniki, które
prowadziły do przyrostu kości wokół implantu.
Dla lekarza praktyka cenne byłoby poznanie
czynników, które po osadzeniu uzupełnienia protetycznego na implancie mają związek z utrzymaniem poziomu kości wyrostka zębodołowego lub
jej wzrostem. Długofalowe kontrole radiologiczne,
a także obserwacje kliniczne tkanek miękkich otaczających łącznik w profilu wyłaniania pozwolą lekarzowi w lepszym zrozumieniu stabilności kości
i tkanek miękkich wokół implantu (Ryc. 1-12).

_autor

implants

Prof. Mauro Marincola
Via dei Gracchi, 285
I-00192 Roma, Italy
mmarincola@gmail.com

14 I implants
4_ 2013

Idealnym scenariuszem w nowoczesnej implantologii powinno być zastąpienie każdego
usuwanego zęba osobnym, pojedynczym wszczepem (Ryc. 13-14). Każde uzupełnienie brakującego zęba koroną na implancie gwarantuje
dobrą estetykę. Jest to konsekwencją faktu, że
pojedyncza korona, wykonana zgodnie z zasadami sztuki posiada naturalnie wyglądający
profil wyłaniania i podpierając tkanki miękkie,
tworzy anatomiczną brodawkę dziąsłową. In-

Niemniej jednak, odbudowy na mostach są
częstą alternatywą dla koron na pojedynczych
implantach. Przyczyn takich rozwiązań jest
wiele. Na pierwszym miejscu pojawią się korzyści ekonomiczne (Ryc. 15-16).
Innym znaczącym aspektem jest istnienie
atroficznej kości u pacjenta. W związku z tym, zanim zaczęto wszczepiać pojedyncze implanty,
konieczne było wykonywanie skomplikowanych
i kosztownych procedur augmentacyjnych.
Alternatywnie dla złożonych i drogich prac
o charakterze mostów (Ryc. 17-18), coraz większą
popularność zyskują ekonomiczne i proste techniki protetyczne. Jedną z nich jest tzw. Fixed on
SHORTTM. Pozwala pacjentom z deficytami atroficznymi kości na zastosowanie stałej, pozbawionej podbudowy metalowej protezy, która może
być zakowiczona na 4-6 implantów (Ryc. 19-22).

_Podsumowanie
W niniejszym, krótkim i syntetycznym artykule, autorzy chcieli pokazać wachlarz możliwych do zastosowania procedur, w których były
używane implanty i materiały protetyczne
uwzględniające parametry ważne dla zachowania stabilnego poziomu tkanek miękkich i kości.
We wszystkich klinicznych sytuacjach używano
krótkich i ultrakrótkich implantów.
Właściwy dobór implantu: ultra krótki czy
krótki, ściśle zależy od kształtu implantu, który
determinuje przeznaczenie wszczepu._
Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.

[15] => IMP0413_01_Title

[16] => IMP0413_01_Title

Innowacyjne terapie _ Zastosowanie implantu podokostnowego

Rekonstrukcja implantoprotetyczna
bezzębia szczęki z wykorzystaniem
implantu podokostnowego
w technice małoinwazyjnej
The implant-prosthetic treatment of the upper jaw toothlessness
using the subperiosteal implant in minimally invasive technique
Autorzy _ Tomasz Grotowski, Piotr Arkuszewski

Streszczenie: Autorzy omówili trudny przypadek kliniczny pacjenta ze znacznym zanikiem wyrostka z´bodołowego szcz´ki oraz
brakami cz´Êciowymi uz´bienia w ˝uchwie. Rekonstrukcja szcz´ki i rehabilitacja układu stomatognatycznego była mo˝liwa
wyłàcznie z wykorzystaniem implantu podokostnowego. Wszczep został wykonany w najnowszej technice z zastosowaniem
badania TK i modelu sterolitograficznego, co korzystnie wpłyn´ło na etap leczenia chirurgicznego, a w póêniej protetycznego.
Summary: The authors presented in their study the description of the patient with complete toothlessness in the upper jaw, with
a considerably bone athrophy. They discussed the complex issue of the planning and the implant-prosthetic treatment using
the subperiosteal implant made on the basis of CT and stereolitography model. The treatment carried out in the minimally invasive
technique finished with full success both in functional and aesthetic aspects.
Słowa kluczowe: implant podokostnowy, Êruba bikortykalna, tomografia komputerowa, szybkie prototypowanie, stereolitografia,
rehabilitacja implantoprotetyczna, kinezyterapia.
Key words: subperiosteal implant, bicortical screw, computer tomography, rapid prototyping, stereolitography, implant-prosthetic
rehabilitation, kinesiotaping.

_Wprowadzenie
Stosowane obecnie w implantologii metody
rehabilitacji braków zębów są kontynuacją
pracy wielu wybitnych, w większości nieżyjących już pionierów implantologii XX w. Zasadniczym celem autorów pionierskich opracowań było wyjście poza konwencjonalnie stosowane ruchomych uzupełnień protetycznych,
które bardzo często były nieestetyczne i niefizjologiczne, a także przynosiły dyskomfort
użytkowania pacjentom. Pomimo wielu niepowodzeń w latach 50. i 60. ubiegłego wieku, nieustające badania, poszukiwania nowych form
wszczepów i materiałów doprowadziły do na-

16 I implants
4_ 2013

rodzin nowej dziedziny stomatologii oraz powszechnej, ogólnoświatowej akceptacji leczenia braków zębów w oparciu o implanty.
Współczesna literatura naukowa w bardzo obszerny i wyczerpujący sposób podejmuje tematykę związaną z implantami, która odnosi
się również do klasyfikacji podziału wszczepów.1,2 Upraszczając to zagadnienie, wszczepy
można podzielić na wewnątrzkostne (wprowadzane do kości) i podokostnowe (umieszczone
pod okostną bezpośrednio na kości). Historia
powstania wszczepów podokostnowych związana jest z nazwiskami pionierów tej techniki
implantacji: Niemca M. Mullera oraz szwedzkiego lekarza G. Dahla.3,4

[17] => IMP0413_01_Title

Innowacyjne terapie _ Zastosowanie implantu podokostnowego

Ryc. 1

_Cel pracy
Przedstawienie złożonego procesu planowania i możliwości rekonstrukcji bezzębia szczęki
implantem podokostnowym wykonanym w oparciu o technikę zmniejszonej inwazyjności.

_Opis przypadku
64-letni pacjent B.K. zgłosił się 12.07.2011 r.
w celu konsultacji implantologicznej. W wywiadzie nie stwierdzono obciążeń internistycznych,
w wywiadzie stomatologicznym pacjent podał, że
4 lata wcześniej wykonany został zabieg usunięcia rozległej torbieli z lewej zatoki szczękowej. Pacjent od ponad 20 lat posługiwał się górną protezą
całkowitą oraz dolną protezą częściową. W badaniu klinicznym stwierdzono bezzębie szczęki
oraz resztkowe uzębienie w żuchwie. W stosunku
do zębów 32, 31 i 41, 42 stwierdzono głębokie kieszonki przyzębne oraz II st. rozchwiania wg skali
Entina. Stan kliniczny pozostałych elementów
uzębienia: 35, 43, 44, 45 był dobry. W odniesieniu
do używanych ruchomych uzupełnień protetycznych stwierdzono zaburzenia zębowo-zgryzowe
i całkowity brak harmonii okluzji, w wyniku którego na przestrzeni lat doszło do migracji i przemieszczenia resztkowego uzębienia żuchwy, szparowatości i wychylenia siekaczy dolnych. W badaniu radiologicznym stwierdzono dużą pneumatyzację zatok szczękowych oraz zanik kości szczęki
dużego stopnia (Ryc. 1).
Podczas rozmowy kwalifikującej w kierunku
implantoterapii pacjent podał również, że konsultował się już wcześniej w innych praktykach stomatologicznych, gdzie wykluczono jakiekolwiek możliwości wykonania zabiegu implantacji w szczęce.
W ocenie klinicznej niezbędne było wykonanie
najpierw nowych ruchomych uzupełnień prote-

Ryc. 5a

Ryc. 5b

Ryc. 2a

Ryc. 2b

tycznych, następnie wykonanie gipsowych modeli
diagnostycznych oraz wykonanie badania dodatkowego w oparciu o tomografię komputerową.
Po ustaleniu planu leczenia, rehabilitację implantologiczną rozpoczęto od dolnego łuku zębowego w oparciu o małoinwazyjną technikę
implantacji. W żuchwie zastosowano wszczepy
śruby bikortykalne Garbaccia jako elementy
podporowe. Podczas jednej wizyty, w znieczuleniu nasiękowym, w miejsce braków zębowych
wprowadzono łącznie 8 wszczepów (Ryc. 2a, b),
które następnie połączono przy zastosowaniu
techniki zgrzewania punktowo-oporowego.5
Zabieg zakończono zacementowaniem stałych
uzupełnień tymczasowych w akrylu (Ryc. 3),
w odniesieniu do siekaczy dolnych podjęto decyzję o ich ekstrakcji w późniejszym terminie
i implantacji natychmiastowej.
Po odbudowie ciągłości dolnego łuku zębowego, zgodnie z planem leczenia, przeprowadzono analizę możliwości rehabilitacji implantoprotetycznej bezzębnej szczęki
Ryc. 4
w oparciu o indywidualny wszczep podokostnowy. W tym
celu, na podstawie
badania TK, wygenerowany został najpierw obraz szczęki w formacie STL (Ryc. 4), a następnie
model stereolitograficzny SL, który w silikonowej formie odlewniczej został powielony w postaci odlewów gipsowych. Na podstawie badania TK stwierdzono ubytek kości w bocznej ścianie zatoki po lewej stronie.
Następnie na modelach gipsowych wykonana
została seria projektów (Ryc. 5a, b) przyszłej konstrukcji podokostnowej, z uwzględnieniem ist-

Ryc. 6a

Ryc. 6b

Ryc. 3
Ryc. 1_Panoramiczne zdj´cie rtg
pacjenta. W szcz´ce widoczne sà
bardzo du˝e zaniki koÊci
i pneumatyzacja zatok szcz´kowych,
w ˝uchwie uz´bienie resztkowe.
Ryc. 2a_Zabieg implantacji
minimalnie inwazyjnej w prawym
braku skrzydłowym ˝uchwy.
Ryc. 2b_Braki z´bowe uzupełnione
w oparciu o Êruby bikortykalne
po stronie lewej. Implanty po zabiegu
zostały dogi´te, skrócone,
a nast´pnie połàczone poziomymi
belkami z tytanu w oparciu o proces
zgrzewania.
Ryc. 3_Odbudowa ciàgłoÊci dolnego
łuku z´bowego. Na modelu gipsowym
widoczne sà wczeÊniej wykonane
stałe uzupełnienia prowizoryczne
w akrylu, które zostanà podÊcielone,
dopasowane i zacementowane na
cement prowizoryczny natychmiast
po zabiegu implantacji.

Ryc. 4_Przysłany pocztà elektronicznà do akceptacji model szcz´ki
w formacie STL – strzałka wskazuje
ubytek kostny w bocznej Êcianie
lewej zatoki szcz´kowej.

Ryc. 5a, b_Wst´pne projekty
zasi´gu rusztowania implantu
podokostnowego z uwzgl´dnieniem
podcieni, toru wejÊcia, pozycji filarów
protetycznych i rozkładu sił
przenoszonych przez implant na
podło˝e kostne.
Ryc. 6a, b_Najwi´kszà przeszkod´
w osadzeniu implantu stanowiły
obustronne nadmierne podcienie
w okolicach guza szczeki.

implants
4
I 17
_ 2013

[18] => IMP0413_01_Title

Innowacyjne terapie _ Zastosowanie implantu podokostnowego

Ryc. 7a

Ryc. 7b

Ryc. 8a

Ryc. 8b

Ryc. 9a

Ryc. 9b

Ryc. 10a

Ryc. 7_Próbne odlewy implantu.
Obie konstrukcje uwzgl´dniały
zastosowanie Êrub do osteosyntezy
w przednim odcinku szcz´ki.
Ryc. 7a_Konstrukcja jednolita.
Ryc. 7b_Konstrukcja dzielona, nie
wymaga osteoplastyki.
Ryc. 8_Gipsowe modele
diagnostyczne pacjenta. W obu
przypadkach bardzo dobrze
widoczny jest doÊrodkowy
zanik koÊci szcz´ki.
Ryc. 8a_Model obrazuje rzeczywisty
stan kliniczny bezz´bnej szcz´ki.
Ryc. 8b_Model koÊci szcz´ki
z zało˝onym implantem.
Ryc. 9_Ostateczne konstrukcje
implantów podokostnowych
z gotowymi implantoprotezami
prowizorycznymi.
Ryc. 9a_Implant z CrCo.
Ryc. 9b_Odlew implantu z tytanu.
Ryc. 10_Gipsowy model ˝uchwy,
czerwona linia przedstawia
planowany i po˝àdany zarys
dolnego łuku z´bowego.
Ryc. 10a_Zabieg natychmiastowej
implantacji poekstrakcyjnej. Pozycja
wszczepów w odcinku przednim
˝uchwy zgodna z projektem
na modelu gipsowym.

18 I implants
4_ 2013

niejących przeszkód, tj. podcieni (Ryc. 6a, b)
i ubytku tkanki kostnej w bocznej ścianie zatoki
po przebytej cystektomii. W oparciu o najlepsze
projekty zostały wykonane 4 próbne odlewy ze
stopu Cr-Co (Ryc. 7a, b). Po osadzeniu jednego
z próbnych odlewów na modelu SL pobrano wyciski masą alginatową w celu uzyskania gipsowego
modelu studyjnego, który następnie został oprawiony w zwieraku. Na tym etapie postępowania
przewidywana wcześniej różnica zarysu dolnego
i górnego łuku zębowego była bardzo dobrze widoczna (Ryc. 8a, b). Dysproporcja zarysu w odcinku przednim wynikała z wychylenia siekaczy
dolnych oraz była konsekwencją dośrodkowego
zaniku kości szczeki. W wyniku analizy sporządzonych projektów, próbnych odlewów i analizy
modeli studyjnych wykonano projekt ostateczny
konstrukcji implantu zrealizowany w tytanie
i chromo-kobalcie (Ryc. 9a, b). Podczas kolejnej
wizyty wykonano ekstrakcję siekaczy dolnych
z natychmiastową implantacją. Filary protetyczne
wszczepów zostały dogięte w kierunku jamy ustnej (Ryc. 10a, b), kompensując dośrodkowy zanik
szczeki. Zabieg zakończono zacementowaniem
implantoprotezy prowizorycznej, a następnie
wykonano zabieg implantacji podokostnowej.
W znieczuleniu ogólnym, po nacięciu i odwarstwieniu płata śluzówkowo-okostnowego,
w pierwszej kolejności wykonano wybiórczą osteoplastykę podcieni w okolicy guzów szczęki
zgodnie z wcześniejszym projektem na modelach
gipsowych (Ryc. 11a, b). Potem przystąpiono do
wprowadzenia konstrukcji implantu z Cr-Co
(Ryc. 12). Ponieważ metalowa konstrukcja wszczepu wykazywała bardzo dobrą stabilizację
i przyleganie do podłoża kostnego (Ryc. 13), zaniechano próby porównawczej wprowadzenia
podobnej konstrukcji z tytanu. W przednim odcinku szczęki, od strony przedsionkowej i podnie-

biennej, w pozycji specjalnie przygotowanych
w implancie otworów, nawiercono tkankę kostną
w celu umieszczenia dodatkowego utrzymania za
pomocą 4 śrub do osteosyntezy (Ryc. 14). Ranę
pooperacyjną zaopatrzono szwami pojedynczymi
(Ryc. 15). Po wybudzeniu pacjenta natychmiast
zastosowano fizjoterapię (Ryc. 16a, b).
W 4. dobie została podścielona i dopasowana
stała implantoproteza prowizoryczna (most
akrylowy). Pacjentowi polecono spożywanie
miękkich pokarmów, stosowanie płukanek na
bazie chlorheksydyny oraz wykonanie kontrolnej pantomografii (Ryc. 17).
Po 14 dniach zdjęto szwy. w czasie tej samej
wizyty przystąpiono do szlifowania dobrze rokujących resztkowych elementów uzębienia w żuchwie w celu wykonania stałej protezy ostatecznej
w metalu-porcelanie. Ostatnim etapem leczenia,
po upływie 4 tygodni, było pobranie wycisków i wykonanie implantoprotezy ostatecznej w szczęce.
W laboratorium techniki dentystycznej w pierwszej fazie wykonano mezostrukturę w postaci
belki łączącej, która opierała się na filarach wszczepu podokostnowego. Następnie została wykonana druga struktura metalowo-akrylowa, będąca
właściwą implantoprotezą (Ryc. 18), w której zostały umieszczone obustronnie rygle (Ryc. 19a, b)
utrzymujące protezę na belce. W ostatniej fazie klinicznej belkę zacementowano na stałe (Ryc. 20a, b),
po czym osadzono protezę (Ryc. 21). Przy użyciu
kalki artykulacyjnej wykonano kontrolę i korektę
kontaktów okluzyjnych statycznych i dynamicznych. Końcową czynnością było sprawdzenie razem z pacjentem profilu bocznego (Ryc. 22a-c). Po
tej czynności, potwierdzającej pełną estetykę oraz
dobrze zaplanowaną i wykonaną kompensację dośrodkowego zaniku kości szczęki, wyznaczono terminy wizyt kontrolnych (Ryc. 23).

[19] => IMP0413_01_Title

Innowacyjne terapie _ Zastosowanie implantu podokostnowego

Ryc. 11a

Ryc. 11b

Ryc. 14

_Dyskusja
W pracy przedstawiono przypadek bezzębia
szczęki, którego nawet nowoczesna chirurgia
przedimplantacyjna nie byłaby w stanie rozwiązać. Właśnie powrót do dawno zapomnianych, a dla niektórych dentystów w ogóle nieznanych, starych technik implantacji umożliwił
w pełni satysfakcjonującą pacjenta rehabilitację. Wskazaniem do wykonania wszczepów podokostnowych są braki częściowe i całkowite
uzębienia z bardzo zaawansowanym zanikiem
podłoża kostnego, tj. w sytuacjach, w których
stosunek ilościowy warstwy zbitej do gąbczastej jest na korzyść warstwy zbitej kości. W tym
aspekcie, opierając się na literaturze fachowej,
można zaryzykować stwierdzenie, że im większy zanik podłoża kostnego, tym lepsze rokowanie dla konstrukcji podokostnowej.6,7

Ryc. 12

Ryc. 15

okostnowego, małą ilością miejsca w jamie ustnej w celu wprowadzenia łyżki indywidualnej
z masą wyciskową, a także ciągłym krwawieniem, które mogło wpłynąć na jakość wycisku.

Rehabilitacja pacjenta w oparciu o konstrukcje podokostnowe zasadniczo składa się z 3 etapów. Etap 1 to realizacja roboczego modelu kości pacjenta w celu wykonania projektu, a następnie odlewu rusztowania implantu. Etap 2 to
właściwy zabieg implantacji, etap 3 – realizacja
implantoprotezy.

W zależności od zasięgu pola protetycznego,
wycisk był pobierany w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, co czyni etap I wysoce inwazyjnym. W przedstawionym w niniejszej pracy
przypadku, w celu uniknięcia wszystkich niedogodności tego etapu leczenia i zmniejszenia
inwazyjności, skorzystano ze współczesnych
zdobyczy naukowo-technicznych w medycynie, na które składają się: tomografia komputerowa (TK) i szybkie prototypowanie (RP).8-10
Dzięki akwizycji danych z TK, w oparciu o technologię RP został zrealizowany fizyczny model
kości szczęki pacjenta, w technice SL11. Fizyczny model kości w skali 1:1 został następnie
powielony w gipsie w celu wykonania analizy
stref podcieni, toru wejścia, liczby i pozycji filarów protetycznych oraz zasięgu konstrukcji podokostnowej. Dodatkowym elementem analizy projektu konstrukcji implantu był obecny
ubytek tkanki kostnej, który stanowił potencjalny i realny czynnik ryzyka powodzenia implantoterapii.

W przeszłości (tj. wg protokołu Dahla) etap I
wymagał nacięcia tkanek na całej długości wyrostka zębodołowego i szerokiego odwarstwienia płata w celu pobrania na łyżce indywidualnej wycisku kości. Teoretycznie, wykonany następnie model roboczy powinien oddać wierny
obraz podłoża kostnego, jednak w praktyce klinicznej można było napotkać szereg trudności
związanych z: szerokim odwarstwieniem i unieruchomieniem brzegów płata śluzówkowo-

W uzębionej szczęce akt żucia może wygenerować siły obciążenia rzędu 400 kg na całkowitą powierzchnię korzeni zębów o wielkości
3000 mm2.12 Siły te są rozkładane na: korzenie
zębów, przyzębie, beleczki kostne warstwy
gąbczastej i warstwę zbitą. W przypadku konstrukcji podokostnowych mechanizm rozłożenia sił nie istnieje, są one bezpośrednio przenoszone na kość, która nie jest do tego celu przystosowana.

Ryc. 13

Ryc. 16a

Ryc. 16b

Ryc. 11a, b_Gipsowe modele koÊci
szcz´ki. Na modelach zaznaczono
miejsca selektywnej osteoplastyki
stref podcieni.
Ryc. 12_Próba wprowadzenia
implantu po wczeÊniej wykonanej
osteoplastyce.
Ryc. 13_Zdj´cie Êródoperacyjne,
implant po osadzeniu na koÊci
wykazywał bardzo dobre przyleganie
i stabilizacj´.
Ryc. 14_Zdj´cie Êródoperacyjne,
w odcinku przednim szcz´ki od strony
podniebiennej i przedsionkowej
umieszczono Êruby do osteosyntezy.
Ryc. 15_Po zakoƒczonym zabiegu
ran´ zaopatrzono chirurgicznie
szwami pojedynczymi.
Ryc. 16_Pacjent po zakoƒczonym
zabiegu.
Ryc. 16a_Na zdj´ciu widoczne sà
plastry do kinezyterapii oraz okłady
z lodu.
Ryc. 16b_Pacjent bezpoÊrednio
po usuni´ciu plastrów w 4. dobie
po zabiegu. Na uwag´ zasługuje
prawidłowy obraz twarzy bez oznak
obrz´ku lub krwiaka.

implants
4
I 19
_ 2013

[20] => IMP0413_01_Title

Innowacyjne terapie _ Zastosowanie implantu podokostnowego

Ryc. 17

Ryc. 18

Ryc. 19a

Ryc. 19b

Ryc. 17_Kontrolne zdj´cie rtg po zabiegach implantacji w ˝uchwie i w szcz´ce
Ryc. 18_Implantoproteza ostateczna, na uwag´ zasługuje estetyka wykonanej pracy.
Ryc. 19_Implantoproteza pacjenta, widok od strony wewn´trznej. W matrycy protezy wykonany został
obustronnie ryglowy system retencyjny.
Ryc. 19a_Proteza z otwartym ryglem.
Ryc. 19b_Strzałka wskazuje pozycj´ rygla po jego zamkni´ciu.
Ryc. 20a_Filary protetyczne implantu po spiaskowaniu i sialinizacji. Na uwag´ zasługuje bardzo dobry stan
tkanek mi´kkich po przebytym zabiegu implantacji.
Ryc. 20b_Metalowa belka (mezostruktura) po zacementowaniu na filarach implantu.
Ryc. 21_Widok uÊmiechu. Implantoproteza ostateczna po osadzeniu na belce i zamkni´ciu rygli.
Ryc. 22a-c_Analiza profilu twarzy potwierdza prawidłowo zaprojektowany i uzyskany koƒcowy estetyczny
efekt leczenia, zgodnie z oczekiwaniami pacjenta.
Ryc. 23_Kontrolne zdj´cie panoramiczne wykonane 2 lata po przeprowadzonej kompleksowej rehabilitacji
pacjenta. W ocenie radiologicznej stan resztkowych elementów uz´bienia i implantów jest bardzo dobry.

Ryc. 20a

Ryc. 22a

Ryc. 20b

Ryc. 22b

20 I implants
4_ 2013

Ryc. 22c

Projektując konstrukcje wszczepów, należało
maksymalnie wykorzystać linie wzmocnienia
szczęki, tj. miejsca o większej sile oporu mechanicznego, czyli tzw. strefy biostatyczne. Obszarami takimi były: okolica za guzem szczęki na
wyrostku skrzydłowym, kolec nosowy przedni,
podstawa wyrostka jarzmowego, dół nadkłowy.
Uwzględniając wymienione zagadnienia rozkładu sił żucia, wykonano próbne odlewy. Analiza gipsowych modeli studyjnych i próbnych
odlewów stanowiła najważniejszy, najtrudniejszy i najbardziej pracochłonny element planu leczenia. Optymalnie wygenerowany projekt konstrukcji implantu ma kluczowe znaczenie w rokowaniu implantoterapii. Zagadnienie to było
przedmiotem badań wielu autorów, w tym również największego żyjącego autorytetu tej techniki implantacji – Leonarda Linkowa, który
w pracy pt.: „Critical design errors in maxillary
subperiosteal implants” kładzie szczególnie nacisk na ten etap planu leczenia.13 Przenoszenie
sił żucia powinno przebiegać na całej konstrukcji rusztowania, projektując należy zatem unikać punktowej koncentracji obciążeń, która zaburza trofizm kości i prowadzi do jej zaniku.
Na podstawie wygenerowanego ostatecznego projektu, w laboratoriach techniki dentystycznej wykonano odlewy metalowe wszczepów z chromo-kobaltu i z tytanu metodą traconego wosku. Po wstępnej obróbce wszczepy zostały poddane kontroli radiologicznej, która nie
wykazała różnic jakości wykonania. Również
przymiarka wszczepów na modelach fizycz-

Ryc. 21

Ryc. 23

[21] => IMP0413_01_Title

Innowacyjne terapie _ Zastosowanie implantu podokostnowego

nych szczęki potwierdziła brak różnic jakości
wykonania konstrukcji metalowych. Ostatecznym potwierdzeniem jakości i precyzji wykonania implantów był sam zabieg implantochirurgii. Wszczep z Cr-Co idealnie pasował do kości
szczęki pacjenta bez widocznych w lupach stomatologicznych mikroszczelin. Stwierdzono
bardzo dobrą retencję i stabilizację wszczepu.
Fakt ten stanowił bardzo dobrą prognozę i rokowanie. Po wybudzeniu pacjenta zastosowano
w leczeniu pozabiegowym kinezyterapię.14 Ten
rodzaj rehabilitacji znany jest i szeroko stosowany u osób narażonych na kontuzje w różnych
dyscyplinach sportu, niestety o wiele mniej
znany jest w stomatologii, a publikacje naukowe na ten temat są rzadkością.15 Stosowanie
kinezyterapii zmniejsza ból, poprawia krążenie, redukuje zastoje limfatyczne i obrzęki. Dokumentacja fotograficzna leczonego pacjenta
jest tego najlepszym przykładem. Ostatnim etapem rehabilitacji była realizacja implantoprotezy ostatecznej. Proces ten wymagał bardzo dużej precyzji techniki odlewniczej, frezowania
oraz precyzji montażu rygli z wykorzystaniem
urządzeń do elektroerozji, które obecnie w polskich pracowniach protetycznych nie są stosowane. Z przyczyn technicznych implantoprotezy zostały wykonane w laboratorium techniki
dentystycznej we Włoszech.

without flap cover., Br. J. Maxillofac. Surg., 5, 37, 353-369,
1999.
9. Abrahams J.: Dental CT imaging: a look at the jaw., Radiology,
219 (2), 334-34, 2001.
10. Isaryk S.: Techniki prototypowania w tworzeniu modeli medycznych wykorzystywanych w implantoprotetyce., Implantoprotetyka, 2, 2008.
11. Marc L.M.: Application of stereolitography to subperiosteal
implant manufacture., J. Oral Implantol., 2, 1998.
12. Pierazzini A.: Implantologia, UTET 1992.
13. Linkow L.: Critical Design Errors in Maxillary Superiosteal
Implants., J. Oral Implantol., 4, 1998.
14. Kenzo K.: Ilustrated Kinesio-Taping., Ken Kai Information
Creative Design Inc., Albuqerque, New Mexico 2000.
15. Bo˝yk K. i wsp.: Innowacyjne wykorzystanie tapingu w terapii
układu ruchowego narzàdu ˝ucia., Mag. Stom., 11, 2012.

_Wniosek
Wykorzystanie nowoczesnych technologii
w oparciu o TK i RP pozwala precyzyjnie zaplanować i przeprowadzić rekonstrukcję bezzębnej szczęki implantem podokostnowym wykonanym w technice, która pozwala zmniejszyć
inwazyjność leczenia._

_PiÊmiennictwo
1. Brandt H.H.: Wprowadzenie do implantologii, Urban & Partner,
Wrocław 1998.
2. Spiechowicz E.: Protetyka Stomatologiczna, PZWL 1998.
3. Linkow L.: Implantologia Dentaria Oggi, PICCIN 1992.
4. Fagan M.J.: Implant Prosthodontics: Surgical and Prosthetic
Techniques for Dental Implants, Year Book Medical Publishers
Inc., 1990.
5. Grotowski T.A.: Synkrystalizacja – technika łàczenia wszczepów
dentystycznych, Mag. Stom., 6, 2007.
6. Otobe S.: Oral Implantology, PICCIN 1990.
7. Norman C.A. i wsp.: An in vitro comparison of the computerized
tomography/CAD-CAM and direct bone impression techniques
for subperiosteal implant model generation., J. Oral Implantol.,
2, 1998.
8. Peckitt N.S.: Stereostopic lithography: customised titanium implants in orofacial reconstructions. A new surgical technique

_autor

implants

Dr n. med. Tomasz A. Grotowski
– absolwent Pomorskiej Akademii Medycznej
w Szczecinie, w latach 1982-1985 asystent
w Zakładzie i Katedrze Protetyki PAM, od 1985 r. na
stałe mieszka w Palermo we Włoszech. W 1986 r.
uzyskał tytuł „Dottore in Odontoiatria e Protesi
Dentaria” w Uniwersytecie w Palermo. Od 1998 r.
dr Tomasz Grotowski praktykuje w 3 oÊrodkach:
Palermo, Aosta i Szczecinie, zajmuje si´ niemal
wyłàcznie chirurgià stomatologicznà i implantologià, stosujàc w codziennej praktyce ró˝ne systemy
implantologiczne. Od poczàtku swojej praktyki
zwraca uwag´ na maksymalne wykorzystanie w
ró˝nych przypadkach klinicznych wszczepów małoinwazyjnych (np. Êruba bikortykalna wg Garbaccio).
Od 2005 r. zajmuje szkoleniami lekarzy w Polsce,
prowadzàc kursy autorskie z zakresu implantologii
małoinwazyjnej. Członek wielu organizacji lekarzy
dentystów ró˝nych specjalnoÊci, działajàcych na
całym Êwiecie.
Z dr. Grotowskim mo˝na si´ skontaktowaç, piszàc na
adres e-mail: info@implantgrot.com

implants
4
I 21
_ 2013

[22] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Rehabilitacja z odbudowà estetycznà

Implantoprotetyczna rehabilitacja
braków skrzydłowych z pełną
odbudową estetyczną
Implanto-prosthetic rehabilitation of missing
posterior teeth with a full esthetic reconstruction
Autorzy _ Micha∏ Pelc, Andrzej Wojtowicz

Streszczenie: W niniejszym artykule przedstawiono proces rehabilitacji implantoprotetycznej rozległych braków z´bowych.
Podczas rekonstrukcji główny nacisk poło˝ono na odbudow´ prawidłowych warunków zwarciowych pacjenta.
Summary: The following article presents an implanto-prosthetic rehabilitation of severe teeth deficiencies. During the
reconstruction it was focused to restore proper occlusal conditions for the patient.
Słowa kluczowe: rehabilitacja implantoprotetyczna, prawidłowa okluzja, odbudowa zwarcia.
Key words: implanto-prosthetic rehabilitation, propoer occlusion, bite reconstruction.

Ryc. 1_Pantomogram pacjenta
przed leczeniem.
Ryc. 2_Tomografia komputerowa –
wycinek obrazujàcy rozmiar torbieli.

Ryc. 1

_W prezentowanym przypadku opisano
leczenie implantoprotetyczne 49-letniego,
niepalącego mężczyzny. Życzeniem pacjenta
było wykonanie pełnej rekonstrukcji uzębienia, co było niemożliwe wyłącznie poprzez
konwencjonalną odbudowę protetyczną, ponieważ nie pozwalał na to stan istniejących filarów.

Ryc. 2

22 I implants
4_ 2013

_Rozpoznanie
Badanie radiologiczne i kliniczne ujawniło torbiel w prawej zatoce szczękowej, zaniki kostne
w wymiarze poziomym i pionowym regionach
14-16, 24-25, 36, 37 oraz 45. Rokowanie zębów #26,
#27, #46, #44 określono jako niepewne, jednak
nie zostały one zakwalifikowane do ekstrakcji.

[23] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Rehabilitacja z odbudowà estetycznà

Ryc. 3_Wax-up ˝uchwy.
Ryc. 4_Wax-up szcz´ki.
Ryc. 5_Wax-up zwarcia,
strona lewa.
Ryc. 6_Wax-up zwarcia,
strona prawa.

Ryc. 3

Ryc. 4

Ryc. 5

Ryc. 6

_Plan leczenia
W pierwszym etapie leczenia zaplanowano
usunięcie torbieli w regionie 16-17. W kolejnym
etapie implantację w pozycjach 14, 15, 16 z jednoczesnymi podniesieniem dna zatoki szczękowej metodą otwartą. W pozycjach 24, 25 zaplanowana została implantacja z jednoczesnym
podniesieniem dna zatoki szczękowej metodą
zamkniętą. Ze względu na stan sąsiednich filarów, podjęto decyzję o implantacji w regionie 45
i wykonaniu pojedynczej korony na implancie.

Zdecydowano także o przeprowadzeniu procedury dwuetapowej ze względu na skalę zaniku
kości w wymiarze pionowym. W regionie 34
oraz 36 i 37 również zaplanowano implantacje.
Zaplanowano zaopatrzenie wszystkich istniejących filarów pojedynczymi koronami.

_Przygotowanie przedprotetyczne
Dokonano rejestracji zwarcia przy pomocy
łuku twarzowego, wykonano wax-up i przymiarki mock-up’u. Z uwagi na bardzo dużą reRyc. 7_Usuni´cie torbieli.
Ryc. 8_Stan po usuni´ciu torbieli.
Ryc. 9_Region 45 po odsłoni´ciu
płata Êluzówkowo-okostnowego.
Ryc. 10_Stan po augmentacji.

Ryc. 7

Ryc. 8

Ryc. 9

Ryc. 10

implants
4
I 23
_ 2013

[24] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Rehabilitacja z odbudowà estetycznà

Ryc. 11_Stan po wygojeniu
tkanki kostnej.
Ryc. 12_Otwory pilotujàce
wykonane w wyrostku kostnym,
widoczna fenestracja membrany
Schneidera.
Ryc. 13_Wszczepione implanty
pokryte materiałem autogennym.
Ryc. 14_Autogenny przeszczep
pokryty materiałem BioOss.
Ryc. 11

Ryc. 12

Ryc. 13

Ryc. 14

truzję zębów 21, 22 oraz 23 zaplanowano protetyczną korektę płaszczyzny licowej zębów.
Pacjent odrzucił możliwość leczenia ortodontycznego. Na podstawie rekonstrukcji woskowej przygotowane zostały szablony chirurgiczne.

_Procedura chirurgiczna – etap II

_Procedura chirurgiczna – etap I

Odsłonięcia struktur kostnych w okolicy 14-16
dokonano poprzez wykonanie nacięcia wzdłuż
szczytu wyrostka. Z obszaru okna kostnego planowanego do podniesienia dna zatoki szczękowej oraz okolicy guza szczęki pobrano wióry
kostne z wykorzystaniem skrobaczki kostnej.

Po odwarstwieniu płata śluzówkowo-okostnowego w regionie 14-16 wypreparowane zostało okno kostne na przedniej ścianie zatoki
szczękowej z użyciem frezu diamentowego. Po
usunięciu torbieli rana została zaszyta szwami
pojedynczymi.

Z użyciem szablonu chirurgicznego zostały
wykonane nawierty w miejscach planowanej
implantacji wiertłami pilotowymi (Ø 2 mm). Ponieważ kość oceniono jako bardzo miękką
(klasa III), dalszą część preparacji łoża kostnego
przeprowadzono za pomocą osteotomów.

Ze względu na duży zanik w wymiarze poziomym i pionowym w regionie 45 przeprowadzono procedurę augmentacyjną z wykorzystaniem autogennych wiórów kostnych, wolnoresorbującego się materiału kościozastępczego
i membrany resorbowalnej. Zaplanowano 16-tygodniowy okres gojenia.

W pozycjach 14 i 15 wprowadzone zostały
implanty tytanowe AstraTech o średnicy śródkostnej Ø 4 mm, a w pozycji 16 o średnicy śródkostnej Ø 4,5mm. Przestrzeń pod błoną Schneidera oraz fenestracja, jaka powstała od strony
przedsionkowej pokryte zostały uprzednio pobranymi wiórami kości autogennej, materiałem

Ryc. 15

Ryc. 16

Ryc. 15_Ostateczna
praca protetyczna.
Ryc. 16_Ostateczna
praca protetyczna.

24 I implants
4_ 2013

[25] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Rehabilitacja z odbudowà estetycznà

Ryc. 17

Ryc. 18

Ryc. 19

Ryc. 20

Ryc. 21

Ryc. 22

Ryc. 17_Stan po zacementowaniu
pracy, strona prawa.
Ryc. 18_Stan po zacementowaniu
pracy, strona lewa.
Ryc. 19_Górna lewa strona.
Ryc. 20_Górna prawa strona.
Ryc. 21_Dolna prawa strona.
Ryc. 22_Dolna lewa strona.
Ryc. 23_Ostateczny efekt estetyczny po 3 latach.

Ryc. 23

BioOss oraz membraną resorbowalną BioGide.
Ranę zaszyto szwami pojedynczymi.

filary zostały odbudowane pojedynczymi koronami pełnoceramicznymi.

W regionie 45 oraz 34 wprowadzony został
implant o średnicy śródkostnej Ø 4mm z jednoczesną augmentacją od strony przedsionkowej.
Zaplanowano 12 tygodniowy okres gojenia.

Proces odbudowy protetycznej implantów
rozpoczęto pobraniem wycisku w 2 tygodnie po
odsłonięciu implantów. Ze względu na jakość
kości w regionie 14-16 ostatecznie podjęto decyzję o wykonaniu koron zblokowanych. Wszystkie pozostałe odbudowy na implantach to pojedyncze korony ze stopów metalu licowane porcelaną.

W regionie 36 i 37 wprowadzono wszczepy
tytanowe Astra Tech o średnicy śródkostnej
Ø 4,5mm. W pozycjach 24 i 25 wprowadzone zostały implanty o średnicy śródkostnej Ø 4mm
z jednoczesnym podniesieniem dna zatoki szczękowej metodą osteotomową.

_Odsłonięcie implantów
Po 12-tygodniowym okresie wgajania implanty zostały odsłonięte, a śruby zamykające
wymienione na śruby gojące.

_Odbudowa protetyczna
W oparciu o filary 26, 27 wykonane zostały
endokorony protetyczne. Wszystkie pozostałe

_Wynik leczenia i wnioski
Przeprowadzone 3 lata później badanie nie
wykazało żadnych zmian w strukturze i pozycji
tkanek miękkich.
Nie zaobserwowano żadnych oznak krwawienia, wytworzenia się kieszonek dziąsłowych
czy obluzowania komponentów protetycznych.
Uzyskany rezultat w zakresie funkcji i estetyki
jest w pełni satysfakcjonujący dla pacjenta._

_autorzy implants
Lek. stom. Michał Pelc
– doktorant z Zakładu
Chirurgii Stomatologicznej,
Warszawski Uniwersytet
Medyczny.
Prof. dr hab. n. med.
Andrzej Wojtowicz
– Kierownik Zakładu
Chirurgii Stomatologicznej,
Warszawski Uniwersytet
Medyczny.

Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.

implants
4
I 25
_ 2013

[26] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Periimplantitis

Atypowe powikłanie w leczeniu
implantologicznym bezzębnej
żuchwy – opis przypadku
The athypical complication in the impantological
treatment of the edentulous mandible – case report
Autorzy _ Damian Dudek, Micha∏ Matusek, Katarzyna So∏tykiewicz, Krzysztof Helewski, Grażyna Kowalczyk-Ziomek,
Grzegorz Wyrobiec, Romuald Wojnicz

Streszczenie: Autorzy prezentujà przypadek powstania zapalenia wokół implantu umiejscowionego w bezz´bnej ˝uchwie.
Utrata masy kostnej wystàpiła w miejscu nietypowym przed upływem 12 tygodni gojenia zamkni´tego. Leczenie przeprowadzono
z zastosowaniem materiału syntetycznego. Funkcjonowanie implantu po zastosowanej procedurze w okresie 2 lat obserwacji nie
wykazało nieprawidłowoÊci.
Summary: The authors want to present a case report with a retrograde periimplantitis in edentulous mandible. The bone destruction
was appear in the athypical place before expiration of 12 weeks of the close healing. The treatment was taken with using a synthetic
biomaterial. The local function of the implantat afther that procedure in two years observation don`t indicated any irregulations.
Słowa kluczowe: periimplantitis, leczenie rekonstrukcyjne, regeneracja koÊci.
Key words: periimplantitis, reconstruction treatment, bone regeneration.

Ryc. 1
Ryc. 1_Stan przed leczeniem.

26 I implants
4_ 2013

_Leczenie rekonstrukcyjne braków uzębienia z wykorzystaniem tytanowych wszczepów ulegających osteointegracji staje się coraz
powszechniejsze w praktyce lekarzy dentystów. Implantologia stomatologiczna rozwija
się i ewoluuje niezwykle dynamicznie. Coraz

więcej pacjentów decyduje się na leczenie implantoprotetyczne, oczekując długotrwałych
efektów funkcjonalnych i estetycznych, jednak
ogromna liczba wykonywanych zabiegów w kraju
i na świecie potencjalnie obciążona jest możliwością występowania w pewnym odsetku powikłań, głównie pod postacią szeroko rozumianego periimplantitis. Jest to rodzaj miejscowego zapalenia tkanek wokół szyjki implantu
prowadzący do powstania ubytków okołowszczepowych. Stan taki może być wynikiem nieprawidłowo przeprowadzonych procedur chirurgicznych, niewłaściwej higieny, obecności
zjadliwych szczepów bakterii lub też nierzadko
przeciążeń funkcjonalnych, a także osłabienia
układu immunologicznego organizmu w wyniku chorób ogólnoustrojowych. Utrata kości
wokół implantu wymaga postępowania chirurgicznego lub niekiedy prowadzi do konieczności reimplantacji.1-3

[27] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Periimplantitis

Czasami powikłania zapalne mogą mieć niecharakterystyczny i podstępny przebieg, co autorzy prezentują w opisywanym przypadku.
Dotyczy on leczenia implantoprotetycznego żuchwy u 54-letniej kobiety. Nietypowa liza tkanki
kostnej wystąpiła po kilku tygodniach gojenia
zamkniętego. Zmiany zostały stwierdzone
przypadkowo w badaniu fizykalnym i radiologicznym.

_Opis przypadku
Ryc. 2

54-letnia pacjentka, ogólnie zdrowa, zgłosiła
się do poradni chirurgii stomatologicznej i implantologii celem sanacji jamy ustnej oraz leczenia implantologicznego żuchwy. W badaniu
fizykalnym stwierdzono obecność pozostawionych korzeni oraz zębów paradontalnych
i zmian zapalnych. (Ryc. 1). Po rozmowie z pacjentką uzgodniono zastosowanie w żuchwie
2 implantów w pozycjach kłów i konstrukcję
protezy całkowitej opartej na łącznikach typu
„locator”. Ze względów ekonomicznych pacjentka
zgodziła się na użytkowanie klasycznej protezy
całkowitej osiadającej w szczęce. Przed wykonaniem zabiegu przygotowano protezy całkowite górną i dolną.
Zabieg wykonano w znieczuleniu miejscowym 4% chlorowodorkiem artykainy z dodatkiem noradrenaliny. Usunięto wszystkie zęby
i korzenie oraz wyłuszczono z okolicy 34-35
zmianę makroskopowo mającą wygląd torbieli
korzeniowej, co potwierdzono w badaniu histopatologicznym. Następnie, po przecięciu i odwarstwieniu błony śluzowej wraz z okostną,
wykonano preparację kości części zębodołowej
żuchwy w pozycjach 33 i 43. W prowadzono
wszczepy o Ø 4,0mm i długości 14mm w okolicy 33 oraz Ø 3,5 mm i długości 14mm w pozycji 43. Rany zszyto szwami pojedynczymi nylon
5-0. Po zabiegu zalecono doustną antybiotykoterapię z amoksycylliny w dawce 2 g na dobę,
w 2 dawkach podzielonych przez 7 dni. W celu
zmniejszenia dyskomfortu pooperacyjnego,
stosowano nimesulid w dawce 0,1g doustnie
2 razy na dobę. Gojenie przebiegało bez powikłań, szwy usunięto w 7. dobie. Odciążono płytę
protezy w miejscach położenia implantów oraz
nieznacznie zwiększono jej zasięg w wymiarze
przedsionkowym i językowym celem poprawy
retencji.
Przyjęto 12-tygodniowy protokół gojenia zamkniętego. W tym czasie wykonano 3 wizyty
kontrolne w odstępach 4-tygodniowych. Pierwsza wizyta nie wykazała żadnych nieprawidłowości w osteointegracji, pacjentka nie zgłaszała

Ryc. 3

dolegliwości (Ryc. 2). Utrzymanie protezy górnej pacjentka określiła jako wystarczająco komfortowe, ale zgłaszała trudności w użytkowaniu
protezy dolnej.

Ryc. 2_Kontrola 4 tygodnie po
zabiegu.
Ryc. 3_Stan 8 tygodni po operacji:
widoczne ognisko osteolizy
w okolicy 33.

Kolejna kontrola została wykonana po następnych 4 tygodniach. Także i tym razem pacjentka nie zgłaszała bólu, jedynie dyskomfort
w utrzymaniu dolnej protezy oraz utrudnione
spożywanie posiłków. W badaniu wewnątrzustnym stwierdzono odleżynę po stronie językowej
w okolicy 33. Ponadto, podczas palpacji tego
fragmentu części zębodołowej, na granicy dziąsła i dna jamy ustnej stwierdzono miejsce poddające się uciskowi, który wywoływał niewielką
tkliwość. W rtg pantomograficznym i TK stwierdzono w okolicy wierzchołka implantu 33 obecność ogniska lizy tkanki kostnej z uszkodzeniem
blaszki językowej. Zmiany przypominały „zapalenie okołowierzchołkowe”. Ognisko powyższe
osiągnęło rozmiar 6mm w wymiarze przedsionkowo-językowym oraz 7mm mezjalno-dystalnie. Blaszka kostna przedsionkowa nie została
zniszczona, tkanka kostna przedsionkowo
miała szerokość 4mm w rzucie zapalenia. Co ciekawe, kość i tkanka miękka wokół szyjek implantów nie wykazywały żadnych zmian patologicznych (Ryc. 3-6).
W takiej sytuacji podjęto decyzję o leczeniu
chirurgicznym zapalenia z jednoczasową rekonstrukcją ubytku kostnego. Zabieg wykonano w takim samym znieczuleniu miejsco-

implants
4
I 27
_ 2013

[28] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Periimplantitis

Ryc. 4

Ryc. 5

Ryc. 4_TK płaszczyzna strzałkowa
8 tygodni: periimplantitis po stronie
j´zykowej i doj´zykowe poło˝enie
wszczepu.
Ryc. 5_TK płaszczyzna czołowa
– 8. tydzieƒ.
Ryc. 6_TK płaszczyzna pozioma
– 8. tydzieƒ.

wym, jakie zastosowano podczas implantacji.
W przedsionku jamy ustnej wykonano cięcie
trapezowate w okolicy 33 ok. 4 mm poniżej
szczytu części zębodołowej. Następnie wykonano otwór trepanacyjny w blaszce przedsionkowej, docierając do zmiany mającej makroskopowo charakter ziarniny. Zmianę usunięto w całości, uwidaczniając odsłoniętą powierzchnię
wszczepu i ubytek kostny. Nie stwierdzono
przerwania ciągłości okostnej po stronie językowej. Usunięty materiał przesłano do badania
histopatologicznego.
Ostrożnie oczyszczono powierzchnię implantu za pomocą kirety tytanowej. Do jamy
kostnej wprowadzono roztwór klindamycyny
na kilka minut celem jej odkażenia. Do augmentacji użyto materiał Tigran Natix™ White. Zawiera on porowate granulki czystego tytanu,
które zwiększają retencję materiału do powierzchni implantu.4 Producent rekomenduje
jego zastosowanie w wypełnianiu ubytków
kostnych spowodowanych m.in. periimplantitis. Materiał ten znajduje również zastosowanie
w innych procedurach augmentacyjnych, np.
po zabiegach podniesienia dna zatoki szczękowej, w poszerzaniu wymiaru wyrostka zębodołowego, a także w wypełnianiu jam kostnych po
cystektomiach.5-7
Po dokładnym wypełnieniu ubytku materiałem nasączonym dodatkowo roztworem klindamycyny, otwór trepanacyjny zamknięto
membraną kolagenową Evolution (Osteobiol®
Tecnoss®). Ranę zaopatrzono szwami nylon 5-0.
Wykonano rtg kontrolne (Ryc. 7). Nie stosowano
antybiotykoterapii doustnej, nimesulid był zalecony do użycia doraźnego. Pacjentka zgłaszała
dolegliwości bólowe jedynie w pierwszej dobie
po zabiegu. Szwy usunięto w 7. dobie. Wykonano także dokładną korektę płyty protezy dolnej.

28 I implants
4_ 2013

Ryc. 6

Po kolejnych 4 tygodniach odsłonięto wszczepy
i umocowano protezę całkowitą dolną na łącznikach typu „locator”. Na wizytę kontrolną pacjentka
zgłosiła się po 2 tygodniach. W badaniu nie stwierdzono nieprawidłowości, retencja protezy została
określona przez badaną jako bardzo dobra.
W badaniu histopatologicznym uzyskano
wynik: inflammatio chronica granulomatosa.
W okresie 2 lat po rekonstrukcji odnotowano prawidłową przebudowę i konsolidację ubytku (Ryc. 8),
nie stwierdzono ponadto innych ognisk litycznych w okolicy wszczepów, pacjentka nie zgłaszała żadnych dolegliwości. Kobieta pozostaje
pod kontrolą poradni chirurgii stomatologicznej.

_Dyskusja
Powikłania zapalne w postaci periimplantitis
są niejako wkalkulowane w ryzyko zabiegów
implantologicznych i późniejszego funkcjonowania implantów. Występują w różnym odsetku i mogą doprowadzić do utraty wszczepu.
Oprócz typowych objawów w postaci zapalenia
tkanek miękkich wokół szyjki implantu oraz widocznych radiologicznie ubytków kostnych,
mogą wystąpić także zapalenia niecharakterystyczne, jak w zaprezentowanym przypadku.
Dzięki m.in. prostemu badaniu fizykalnemu,
które przeprowadzono podczas wizyty kontrolnej zdiagnozowano nietypowe powikłanie o
wysoce prawdopodobnej etiologii jatrogennej.
Potwierdzono je następnie w obrazach radiologicznych. Zapalenie zostało wywołane najprawdopodobniej punktowym uciskiem płyty
protezy w okolicy wierzchołka implantu 33 po
stronie językowej. Dodatkowym czynnikiem
mogło być nieco dojęzykowe położenie wszczepu i stosunkowo cienka otaczająca blaszka
językowa. Oczywiście, nie można także wykluczyć miejscowego występowania agresywnych
szczepów bakterii.

[29] => IMP0413_01_Title

[30] => IMP0413_01_Title

Opis przypadku _ Periimplantitis

tacja została prawidłowo przeprowadzona po
dokładnym oczyszczeniu zębodołu 22. Po 4 miesiącach od zabiegu podczas kontroli radiologicznej stwierdzono obecność zapalenia wokół
implantu 22, przy jednoczesnym braku objawów klinicznych i ruchomości wszczepu. Przeprowadzono leczenie regeneracyjne z zastosowaniem ksenograftu i membrany z osocza bogatopłytkowego. Wcześniej odsłonięta powierzchnia tytanowa została zdezynfekowana.
W okresie 12 miesięcy od wykonania augmentacji nie odnotowano żadnych zmian patologicznych – zarówno implant, jak i sąsiednie
zęby funkcjonowały prawidłowo. Autorzy skłaniają się ku twierdzeniu, iż główną przyczyną
tego typu powikłań mogą być bakterie pozostające w tkance zębodołu. Mogą one być aktywowane i zakażać powierzchnię wszczepu podczas
jego wprowadzania po ekstrakcji.9

Ryc. 7

Ryc. 8
Ryc. 7_Stan po augmentacji.
Ryc. 8_Prawidłowy stan miejscowy
2 lata po leczeniu rekonstrukcyjnym.

Opisany przypadek nie jest odosobniony.
W literaturze przedmiotu znajdują się interesujące obserwacje podobnych zmian patologicznych. I tak, Flanagan opisał powstanie zapalenia wokół wierzchołka implantu w pozycji
pierwszego przedtrzonowca szczęki. 46-letnia
pacjentka zdecydowała się na rekonstrukcję implantologiczną po nieudanym leczeniu endodontyczno-periodontologicznym zęba 14. Pacjentka była ponadto leczona z powodu uogólnionej paradontozy. Natychmiastowa implantacja po ekstrakcji zęba przebiegła pomyślnie.
Po 10 tygodniach gojenia zamkniętego pacjentka zgłosiła się z bólem w okolicy implantu.
Radiologicznie stwierdzono defekt tkanki kostnej wokół wierzchołka wszczepu. Wykonano
chirurgiczne leczenie rekonstrukcyjne z zastosowaniem hydroksyapatytu w postaci pasty
wodnej zawierającej ponadto siarczan baru jako
znacznik radiologiczny. W okresie 11 miesięcy
obserwacji po obciążeniu funkcjonalnym nie
odnotowano nieprawidłowości w konsolidacji
materiału, a pacjentka nie zgłaszała żadnych dolegliwości.8
Także Mohamed i wsp. przedstawili przypadek „okołowierzchołkowego” periimplantitis
u 27-letniego pacjenta, który został poddany natychmiastowej implantacji po ekstrakcji złamanego korzenia zęba 22. Zęby 21 i 22 wykazywały
ponadto obecność zmian okołowierzchołkowych po leczeniu endodontycznym i protetycznym z powodu wcześniejszego urazu. Implan-

30 I implants
4_ 2013

Ciekawe doniesienie na temat nietypowego
periimplantitis i równie ciekawego sposobu
jego leczenia przedstawili Thompson-Sloan
i wsp. 61-letni mężczyzna został poddany 10 lat
wcześniej implantacji wyrostka zębodołowego
szczęki w okolicy zębów 12, 11 i 21. W badaniu
fizykalnym w miejscu implantu 11 stwierdzono przetokę ropną, a w badaniu radiologicznym rozrzedzenie struktury kostnej przy wierzchołkach 11 i 21. Zmiany przypominały ziarniniaki. W obrazach TK potwierdzono perforację
blaszki przedsionkowej w okolicy 11. Wykonano operację płatową. Po usunięciu ziarniny
zapalnej wykonano „resekcję” wierzchołków
implantów 11 i 21 w celu eliminacji zakażonych części ich powierzchni. Ubytki kostne odkażono roztworem klindamycyny przez 3 min.
Od strony podniebiennej umieszczono membranę kolagenową. Do wypełnienia ubytków
użyto zdemineralizowanej kości i przedsionkowo także zastosowano membranę z kolagenu. Po 12 miesiącach potwierdzono radiologicznie i histopatologicznie prawidłową regenerację kości oraz klinicznie prawidłowy stan
miejscowy.10
W podsumowaniu należy podkreślić konieczność regularnych kontroli klinicznych i radiologicznych pacjentów poddanych zabiegom
z zakresu implantologii. Zarówno zaprezentowany przez autorów przypadek, jak i obserwacje innych klinicystów potwierdzają, iż diagnostyka i leczenie nietypowych powikłań zapalnych na wczesnym etapie skutkuje długotrwałymi efektami leczniczymi, które znacząco
podnoszą zadowolenie i zaufanie pacjentów._
Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.

[31] => IMP0413_01_Title

[32] => IMP0413_01_Title

Standardy post™powania _ Implantacja w strefie estetycznej

Protokół wykonywania odbudowy
protetycznej na implantach wprowadzonych
w pozycji siekaczy przyśrodkowych szczęki
przy niedoborach tkanek
A restorative protocol for implants replacing adjecent maxillary
central incisors in a compromised site
Autor _ George Priest

Streszczenie: Uzyskanie naturalnego profilu wyłaniania z tkanek mi´kkich to najwi´ksze wyzwanie dla odbudowy protetycznej
na sàsiadujàcych implantach. Szczególnie trudne jest leczenie pacjentów z tzw. uÊmiechem dziàsłowym. W niniejszej pracy przedstawiono protokół wykonywania odbudowy protetycznej na implantach wprowadzonych w pozycji siekaczy przyÊrodkowych
szcz´ki w przypadkach, w których było konieczne wykonanie zabiegu implantacji odroczonej.
Summary: A chieving natural sulcular profiles is arguably the most challenging aspect of restoring adjacent implants. Especially
when treating patients with visible gingival architecture, clinicians must use all available means to optimize the sulcular and papillary forms. This article describes a protocol for restoring maxillary central incisors when a delayed approach to implant placement
is required.
Słowa kluczowe: implanty, strefa estetyczna, łàczniki cyrkonowe.
Key words: implants, aesthetic zone, zirconia abutments.

_Uzyskanie naturalnego profilu wyłaniania
z tkanek miękkich stanowi niewątpliwie największe wyzwanie dla odbudowy protetycznej
wykonywanej na implantach ze sobą sąsiadujących. Szczególnie trudne są przypadki leczenia
pacjentów z tzw. uśmiechem dziąsłowym, bo klinicyści muszą wykorzystać wszystkie dostępne
środki w celu zoptymalizowania kształtu szczeliny dziąsłowej i brodawek. W artykule przedstawiono protokół wykonywania odbudowy protetycznej na implantach wprowadzonych w pozycji siekaczy przyśrodkowych szczęki w przypadkach, w których było konieczne wykonanie
zabiegu implantacji odroczonej.

_Wpływ zabiegu chirurgicznego na
rezultat odbudowy protetycznej
Stomatologia bazująca na implantach jest zorientowana protetycznie, przy czym kluczowy
element postępowania stanowi część chirur-

32 I implants
4_ 2013

[33] => IMP0413_01_Title

Standardy post™powania _ Implantacja w strefie estetycznej

giczna leczenia, ponieważ decyduje o późniejszych możliwościach estetycznych. Już od samego początku działań implantoprotetycznych
zespół implantologiczny musi mieć wyobrażenie o docelowym wyglądzie odbudowy protetycznej. Belser i współpracownicy, po dokonaniu
przeglądu piśmiennictwa na ten temat, stwierdzili, że architektura tkanek miękkich wokół
prac na implantach pojedynczych jest zazwyczaj zadowalająca ze względu na ich podparcie przez tkanki kostne
przy zębach sąsiednich, ale
profil tkanek miękkich wokół
kilku implantów ze sobą sąsiadujących jest często nieprzewidywalny.1 Nieunikniona
utrata tkanki kostnej między
implantami po ekstrakcjach
mnogich i wykonanej w tym
obszarze implantacji w dużym
stopniu wpływa na pogorszenie stanu tkanek miękkich.2
Ekstrakcje zębów sąsiadujących prowadzą często do
spłaszczenia grzbietu wyrostka między nimi, a w konswekwncji do zapadnięcia się
brodawki interproksymalnej.3
Natomiast w przypadku implantów ze sobą sąsiadujących
kluczowym elementem powodzenia leczenia w obszarze estetycznym jest – zgodnie z obserwacjami Kan i wsp. – augmentacja miejsca niedoborów
tkanek i uzyskanie idealnych
relacji między kością wyrostka
a dziąsłem.4
Najbardziej efektywnym
sposobem utrzymania brodawki między siekaczami
przyśrodkowymi jest zapobieżenie utracie tej brodawki oraz
leżącej pod nią kości w chwili
ekstrakcji zęba (Ryc. 1-5).5
Techniki ekstrakcji atraumatycznej, np. za pomocą periotomów czy piezochirurgii, wchodzą do standardowych protokołów postępowania mających na celu zachowanie
tkanki kostnej, chociaż należy
się liczyć z nieuniknioną utratą
części kości w przegrodzie między zębami (Ryc. 6-8).3 Ponadto, już przed rozpoczęciem

Ryc. 1
Ryc. 2

Ryc. 3

Ryc. 4

Ryc. 5

Ryc. 6

Ryc. 7

Ryc. 8

Ryc. 9

leczenia, tkanki kostne mogą
być w tak złym stanie, że wykonanie implantacji z zachowaniem przegrody kostnej, czy też
blaszki przedsionkowej staje
się niemożliwe. Zazwyczaj jest
wówczas wskazana augmentacja tego obszaru z zachowaniem odroczonego protokołu
implantacji.

_Wprowadzanie
implantu
Implantacja musi uwzględniać zarówno potrzeby protetyczne, jak i biologiczne. Miejsce wprowadzania implantu
wyznacza docelowa pozycja odbudowy protetycznej, ale jest
ono również uwarunkowane
potrzebą zachowania odpowiedniego poziomu kości i profilu tkanek miękkich.6 W opisanym przypadku autor wybrał
implanty zaprojektowane w
taki sposób, aby pomagały zachować kość brzeżną (NanoTiteTM Prevail®, Biomet 3i).7 Podczas wprowadzania implantów
z zachowaniem zasady minimalnej odległości między siekaczami przyśrodkowymi, wynoszącej 3mm, chirurg musi zachować szczególną ostrożność,
by nie naruszyć kości w przegrodzie między siekaczem
przyśrodkowym i bocznym.
W przeciwnym razie może
dojść do zagrożenia brodawek
mezjalnych i dystalnych sie-kaczy przyśrodkowych (Ryc. 9-11).

Ryc. 1_W wyniku urazu odniesionego
w młodym wieku górne siekacze
przyÊrodkowe 35-letniej pacjentki
były leczone endodontycznie, a na
wszystkich siekaczach osadzono
korony ceramiczne na metalu.
Ryc. 2_Brodawka mi´dzy siekaczami
przyÊrodkowymi była w stosunkowo
dobrym stanie, lecz wysokoÊç
brodawek mi´dzy siekaczami
przyÊrodkowymi i bocznymi została
w nast´pstwie wypadku obni˝ona.
Ryc. 3_Po wykonaniu badania
klinicznego i radiograficznego
stwierdzono w prawym siekaczu
przyÊrodkowym pionowe złamanie
korzenia, a w lewym siekaczu
przyÊrodkowym zmiany próchnicze
niekwalifikujàce si´ do odbudowy.
Ryc. 4_Stare korony zdj´to z siekaczy
a z´by opracowano ponownie.
Ryc. 5_Przygotowany wczeÊniej most
tymczasowy został podÊcielony i osadzony na cemencie tymczasowym.
Ryc. 6_Podczas wizyty u chirurga
zdj´to odbudow´ tymczasowà
i wykonano atraumatycznà ekstrakcj´
siekaczy przyÊrodkowych.
Ryc. 7_Po wykonaniu zabiegu
augmentacji odbudow´ tymczasowà
osadzono ponownie na cemencie
i pozostawiono in situ bez zmian na
kilka miesi´cy, a˝ do implantacji.
Ryc. 8_Po zdj´ciu pracy
tymczasowej stwierdzono płaskà
architektur´ tkanek mi´kkich nad
augmentowanym wyrostkiem.
Ryc. 9_Implanty wprowadzono
w pozycji siekaczy przyÊrodkowych
z idealnà odległoÊcià w wymiarze
mezjalno-dystalnym oraz zało˝ono
na nich Êruby gojàce.

implants
4
I 33
_ 2013

[34] => IMP0413_01_Title

Standardy post™powania _ Implantacja w strefie estetycznej

cach. Większe szanse na uzyskanie dobrego rezultatu estetycznego między dwoma siekaczami
przyśrodkowym, niż między siekaczem przyśrodkowym i bocznym lub między siekaczem bocznym i kłem zapewniają 2 czynniki dodatkowe
(Tab. 1).10 Między siekaczami przyśrodkowymi
znajduje się tylko jedna brodawka, która nie ma innej, stanowiącej dla niej element odniesienia brodawki symetrycznej, tak jak to jest w przypadku
siekacza bocznego.11 Ponadto między siekaczami
przyśrodkowymi zachowuje się zazwyczaj pozostałość brodawki nosowo-podniebiennej, która
może być pomocna w tworzeniu brodawki między
jedynkami.

Ryc. 10

Ryc. 11

Ryc. 12

Ryc. 10_Prac´ tymczasowà zmodyfikowano w celu zapewnienia jej
pasywnego osadzenia na implantach,
na których pozostawała przez całà
faz´ integracji z koÊcià.
Ryc. 11_Na zdj´ciu rentgenowskim
widoczny zachowany poziom koÊci.
Ryc. 12_Ponowne zdj´cie odbudowy
tymczasowej – na zintegrowane
z koÊcià implanty zało˝ono cylindry
tymczasowe, a nast´pnie odbudow´,
zmodyfikowanà w taki sposób,
aby mogła stanowiç podpor´ dla
pozostałych wokół wszczepu tkanek
mi´kkich.

Ryc. 13_W ciàgu kilku tygodni
tkanki dziàsłowe wokół implantów
dopasowały si´ do zmodyfikowanej
odbudowy tymczasowej.

34 I implants
4_ 2013

Według opublikowanych ostatnio danych Magne
i wsp.8 szerokość siekaczy przyśrod-kowych waha
się od 8,5 do 11,1mm, z kolei Chu stwierdza nieco
mniejsze wymiary, w granicach między 7,1 a
10,1mm.9 Z przytoczonych informacji wynika, że
nawet podczas wprowadzania implantów standardowych w pozycjach najwęższych z możliwych
siekaczy przyś-rodkowych można zachować
odległość 3mm między wszczepami oraz przynaj-mniej 1,5mm między każdym z zainstalowanych implantów, a zębem sąsiednim.
Implantacja staje się bardziej skomplikowana,
gdy zastępujemy wszczepami siekacz przyśrodkowy i boczny lub siekacz boczny i kieł. Szerokość
siekaczy bocznych szczęki waha się od 5,5 do
8,2mm według Magne i wsp. oraz od 6,0 do
8,0mm, jak podaje Chu.9 Zastąpienie implantami
wąskiego siekacza bocznego szczęki i przylegającego do niego siekacza przyśrodkowego lub kła
może powodować pogorszenie stanu znajdującej
się między nimi przegrody kostnej, nawet w razie
zastosowania implantów o zmniejszonych średni-

Ryc. 13

Jeżeli zęby sąsiadujące z miejscem planowanej
implantacji wymagają również pełnej odbudowy
protetycznej, to można przed zabiegiem implantacji wykonać i osadzić na nich pracę tymczasową
dla całego obszaru (Ryc. 4 i 5). Chirurg może, w razie potrzeby, zdjąć pracę tymczasową i ponownie
ją osadzić. Gojenie i integracja implantu z kością
powinny w takiej sytuacji przebiegać bez problemu, bo miejsce przeszczepu jest chronione
i nie ma żadnego nacisku na tkanki dziąseł. Proteza akrylowa daje się stosunkowo łatwo zdejmować, jeżeli trzeba dokonać jakiś zmian wynikających ze zmieniających się warunków miejsca
implantacji. Protetyk ma w takiej sytuacji możliwość wyboru odpowiedniego momentu do
kształtowania tkanek miękkich. Odbudowa tymczasowa może być zmieniana w trakcie leczenia
wraz z postępem procesu gojenia lub w razie konieczności wykonania zabiegów dodatkowych.

_Kształtowanie tkanek miękkich za
pomocą odbudowy tymczasowej
Grunder12 stwierdził, że poziom tkanek wokół
implantów wyznaczają 3 czynniki: (1) poziom kości, (2) objętość tkanki łącznej i (3) proksymalne
podparcie ze strony koron osadzonych na implantach. Kość ogranicza możliwość kształtowania
tkanek. Jeżeli miejsce implantacji jest odpowiednio przygotowane, to istnieje wysokie prawdopo-

[35] => IMP0413_01_Title

Standardy post™powania _ Implantacja w strefie estetycznej

Ryc. 14

Ryc. 16

Ryc. 15

Ryc. 17

dobieństwo uzyskania optymalnego kształtu tkanek miękkich. Po wprowadzeniu implantu, za
maksymalne wykorzystanie potencjału tkanek
miękkich zapewnionego przez chirurga implantologa odpowiada już tylko protetyk.
Wykazano, że prace tymczasowe oparte na implantach stanowią skuteczne narzędzie kształtowania tkanek miękkich jeszcze przed wykonaniem odbudowy docelowej.13 Odbudowa tymczasowa o odpowiednim kształcie może – poczynając już od poziomu implantu – wpływać na
objętość tkanek miękkich doprowadzając w ten
sposób do uzyskania ich optymalnego kształtu.14
Profil dziąseł w obszarze przyszyjkowym
może być w ostateczności taki sam, jeśli osadzamy prace tymczasowe, lub korony docelowe15,
ale sterowanie tym procesem w fazie pracy tymczasowej pozwala formować tkanki miękkie jeszcze przed wykonaniem odbudowy docelowej.16
Kształtowanie tkanek miękkich wokół implantów wprowadzonych w miejscy siekaczy
przyśrodkowych za pomocą odbudowy tymczasowej pozwala osiągnąć kilka celów: (1) lekarz
protetyk i chirurg implantolog mogą obserwo-

Ryc. 14_Na prefabrykowanych
łàcznikach cyrkonowych odznaczajàcych si´ prostym i stromym profilem
wyłaniania z dziàseł (ZiReal® Posts,
Biomet 3i) zaznaczono miejsca
wymagajàce opracowania w celu
nadania im właÊciwych konturów.
Ryc. 15_Do opracowania płynnego
profilu wyłaniania z dziàseł
i wykoƒczenia kraw´dzi, zgodnie
z przebiegiem girlandy dziàsłowej,
zastosowano koƒcówki diamentowe
do cyrkonu (Komet USA).
Ryc. 16_Oba łàczniki osadzono
ponownie na modelu roboczym
w celu wykonania koron.
Ryc. 17_Korony ceramiczne
siekaczy przyÊrodkowych wykonano
w taki sposób, aby zapewniç płynne
przejÊcie od indywidualnie opracowanego łàcznika cyrkonowego do
cz´Êci naddziàsłowej korony.

wać zmiany zachodzące w tkankach dziąsłowych i oceniać na bieżąco, czy są potrzebne zabiegi dodatkowe, (2) postępowanie takie daje
możliwość wczesnej oceny oczekiwań pacjenta,
(3) pacjent odnosi korzyści wynikające z posiadania tymczasowego, nieruchomego zaopatrzenia protetycznego,17 (4) informacje o zmianach
w tkankach miękkich można przekazać technikowi dentystycznemu za pomocą wykorzystania różnych technik wyciskowych, (5) można łatwo wprowadzić odbudowę docelową w ukształtowany wcześniej obszar szczeliny dziąsłowej.
Postępowanie alternatywne polega na kształtowaniu tkanek dopiero za pomocą odbudowy docelowej, ale proces ten jest uzależniony od subiektywnej oceny konturu tkanek miękkich
przez technika dentystycznego.
Są 2 zasadnicze możliwości osadzenia tymczasowej odbudowy protetycznej: bezpośrednio
po zabiegu implantacji lub po odsłonięciu implantów w drugiej fazie chirurgicznej, po osadzeniu łączników tymczasowych na implantach.
Wykonane z polimeru łączniki tymczasowe, jak
na przykład PreFormance® (Biomet 3i), dają się
opracowywać w sposób prostszy i szybszy, niż
komponenty wykonane ze stopów metali. Biały

implants
4
I 35
_ 2013

[36] => IMP0413_01_Title

Standardy post™powania _ Implantacja w strefie estetycznej

Tab.1_Potencjał właÊciwego
kształtu tkanek mi´kkich wokół
implantów zast´pujàcych sàsiadujàce
ze sobà z´by przednie szcz´ki.

Siekacz przyÊrodkowy
Siekacz przyÊrodkowy

Siekacz boczny
Siekacz przyÊrodkowy/kieł

Układ symetryczny

Układ asymetryczny

Brodawka nosowopodniebienna

Brak brodawki

Wi´kszy zàb

Mniejszy zàb

Wi´kszy obszar przegrody

Mniejszy obszar przegrody

kolor materiału polimerowego (PEEK) jest łatwiejszy do zamaskowania pod kompozytową
odbudową tymczasową i nadaje cieplejszy odcień tkankom dziąsłowym. Cylindryczne nadbudowy tymczasowe dają się szybko przyciąć
i umożliwiają wykonanie odbudowy tymczasowej albo w gabinecie albo w laboratorium. Jeżeli
odbudowa tymczasowa została wykonana wcześniej, to można wydrążyć jej spodnią część na odpowiedni rozmiar, podścielić i osadzić bezpośrednio na cylindrach tymczasowych.
W przypadku wykonywania odbudów na implantach i kształtowania nimi tkanek miękkich
autor woli prace przykręcane od cementowanych. Podczas wykonywania niezbędnych korekt jest wówczas wygodniej zdejmować koronę
łącznie z cylindrem tymczasowym, niż zdejmować osobno każdy z tych elementów osadzony na
cemencie. Łatwiej jest także kształtować poddziąsłowe kontury tkanek miękkich na poziomie
implantu w przypadku przykręcanej odbudowy
tymczasowej; natomiast większość filarów koron przeznaczonych do cementowania tymczasowego ma profil prosty i nie oddaje anatomicznego konturu tkanek wokół zębów. Jeżeli łączniki do prac cementowanych są opracowywane
w obszarze poddziąsłowym w celu nadania im
konturów optymalnych, to w trakcie późniejszych zmian znalezienie krawędzi tej preparacji
może okazać się zadaniem niełatwym. Stosowanie przykręcanych prac tymczasowych eliminuje poza tym potrzebę usuwania nadmiaru ceRyc. 18_Wykonanie koron na
implantach sàsiadujàcych obejmuje
4 istotne aspekty: (1) optymalne
podparcie poddziàsłowe ze strony
łàcznika, (2) wydłu˝ony obszar
kontaktu mi´dzy koronami,
(3) wyeliminowanie czarnych
trójkàtów, (4) zastosowanie jasnej
ceramiki w obszarach
proksymalnych.

Ryc. 18

36 I implants
4_ 2013

mentu z obszaru poddziąsłowego. Jedyną wadą
prac przykręcanych jest konieczność maskowania otworów na śruby, zwłaszcza w przypadkach
dostępu kątowego od strony przedsionkowej odbudowy.
Podpieranie tkanek miękkich odbudową tymczasową powinno rozpoczynać się na poziomie
wszczepu i zmierzać w kierunku dokoronowym.
Towarzyszy mu zmiana kształtu dziąsła – począwszy od okrągłego, właściwego dla implantu,
aż do kształtu owalno-trójkątnego charakteryzującego ząb w miejscu wychodzenia ze szczeliny dziąsłowej (Ryc. 12).18 Kontury poddziąsłowe są stopniowo modyfikowane metodą usuwania nadmiaru lub dodawania kompozytu
flow, aż do uzyskania optymalnego profilu tkanek miękkich.19 Zwiększanie lub zmniejszanie
nacisku na przylegające tkanki miękkie zmienia
stopniowo poziom dziąsła i kształt szczeliny
dziąsłowej.12 Odbudowa tymczasowa i ostateczna muszą być dokładnie dopasowane do konturów zębów sąsiednich lub odpowiadających
im po drugiej stronie łuku, dzięki czemu zostaje
zachowana ciągłość estetyczna łuku zębowego.
Po osiągnięciu optymalnego poziomu krawędzi
dziąsłowej należy pozostawić odbudowę tymczasową na swoim miejscu, aż do osiągnięcia
przez tkanki stanu dojrzałości i gotowości do pobrania wycisku (Ryc. 13). Należy unikać częstego
zdejmowania pracy, jej modyfikowania i ponownego osadzania, ponieważ takie postępowanie
może doprowadzić nawet do utraty poziomu kości i tkanek miękkich.20

_Korony docelowe a kształt
łączników
Po zoptymalizowaniu przez stomatologa zachowawczego lub protetyka potencjału konturów dziąsłowych wokół implantów w pozycji siekaczy przyśrodkowych za pomocą prac tymczasowych, należy je utrzymać przez osadzenie od-

[37] => IMP0413_01_Title

Standardy post™powania _ Implantacja w strefie estetycznej

Ryc. 19

Ryc. 20

powiadających ich kształtom łączników i koron
docelowych. Laboratorium może wykorzystać
odbudowę tymczasową jako wzorzec dla planowanych pod-i naddziąsłowych konturów dziąseł.21 Informację tę można przenieść do pracowni techniki dentystycznej w różny sposób:
pobierając wycisk odbudowy tymczasowej,22
modyfikując transfery wyciskowe w ten sposób,
aby odtworzyć kontury poddziąsłowe odbudowy tymczasowej,23 przesyłając do laboratorium obrazy cyfrowe z profilami tkanek miękkich lub nadając właściwy kształt modelowi tkanek miękkich za pomocą specjalnych wierteł do
opracowywania materiałów silikonowych.
Można zastosować docelowe łączniki indywidualne lub prefabrykowane, chociaż prefabrykowane mogą wymagać niewielkich modyfikacji
(Ryc. 14). Przykładowo – łącznik prefabrykowany ze stopniowym przejściem profilu wyłaniania z dziąseł na odcinku między łącznikiem i
koroną docelową może wymagać modyfikacji w
celu lepszego odtworzenia konturów zęba naturalnego (Ryc. 15-17).

_Znaczenie kliniczne

Aby skompensować nieuniknioną utratę wysokości brodawki między implantami w miejscu siekaczy górnych należy podczas wykonywania łączników i koron zwrócić szczególną
uwagę na 4 ważne aspekty przedstawione na rycinie 18: (1) poddziąsłowy kształt łącznika ma
w sposób optymalny podpierać znajdujące się
wokół niego tkanki miękkie, (2) obszar kontaktów interproksymalnych (stycznych) musi być
poszerzony w kierunku dodziąsłowym, (3) nieestetyczne czarne trójkąty należy całkowicie zamknąć, (4) w proksymalnych obszarach przydziąsłowych koron trzeba zastosować fluorescencyjne lub kolorystycznie mocno wysycone
masy ceramiczne, aby zminimalizować efekt
tworzenia się cieni.24
Odbudowa docelowa ma łatwo wchodzić
w uformowany wcześniej otwór dziąsłowy, a
ukształtowane tkanki miękkie wokół implantów
powinny znaleźć podparcie we właściwym kształcie ostatecznych łączników i koron (Ryc. 19-21).

Przywrócenie właściwego kształtu i poziomu
tkanek miękkich wokół implantów nie jest osiągalne w sposób powtarzalny i w każdym przypadku, jednak protokoły postępowania zorientowane na zachowanie i odtworzenie architektury kostnej wyrostka zębodołowego mogą zapewnić wielu pacjentom wyniki kliniczne
odpowiadające ich oczekiwaniom estetycznym.
Wprowadzenie implantu we właściwej pozycji i
w dobrze przygotowaną kość stwarza protetykowi właściwy potencjał do odtworzenia tkanek
miękkich i profilu wyłaniania z dziąseł za pomocą odbudowy tymczasowej o odpowiednim
konturze od poziomu implantu. Podparcie tkanek miękkich uzyskane pracami tymczasowymi
należy następnie odtworzyć w kształcie obszaru poddziąsłowego łączników i koron, aby
zachować architekturę tkanek wokół implantów i nadać wygląd naturalny odbudowie protetycznej na implantach ze sobą sąsiadujących._

Ryc. 21
Ryc. 19_UÊmiech pacjentki po
leczeniu – widaç zrównowa˝ony
poziom kraw´dzi dziàsłowych
i konturów koron, a tak˝e
dopasowanà do koloru z´bów
pozostałych kolorystyk´ odbudowy.
Ryc. 20_Po implantacji i wykonaniu
odbudowy zachowano krytyczny dla
utrzymania kształtu tkanek mi´kkich
poziom koÊci brze˝nej.
Ryc. 21_Ukształtowany za pomocà
odbudowy tymczasowej profil
tkanek mi´kkich został zachowany,
dzi´ki właÊciwym konturom
poddziàsłowym łàczników i koron.

Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.
Artykuł pochodzi z Journal of Implant and Reconstructive
Dentistry™ 2009, tom 1 nr 1. Został opublikowany dzięki
uprzejmości firm: BIOMET3i i Dental Depot Wasio.

_autor

implants

Dr George Priest przez ponad 25 lat prowadził prywatnà praktyk´
protetycznà w Atlancie w Georgii, oferujàcà usługi zaawansowanej
stomatologii estetycznej i implantologicznej. W 2008 roku dr Priest
przeniósł si´ wraz z praktykà protetycznà do Hilton Head Island w Karolinie Południowej. Jest autorem licznych publikacji i prowadzi wykłady
w wielu krajach dotyczàce m.in. implantologii, zaawansowanej stomatologii odtwórczej i osiàgania doskonałych wyników w stomatologii
estetycznej. Jest członkiem honorowym Amerykaƒskiej Rady Protetyki
(American Board of Prosthodontics), członkiem Amerykaƒskiego Kolegium Protetyki (American College of Prosthodontics) i Mi´dzynarodowego Kolegium Dentystów (International
College of Dentists) oraz, według „Dentistry Today”, jednym z wiodàcych klinicystów
aktywnych w dziedzinie doskonalenia zawodowego w latach 2005-2009. Doktor Priest
wykładał na kursach dyplomowych z protetyki na Emory University i przez przeszło 20 lat
był nauczycielem nowoczesnej implantologii stomatologicznej i stomatologii estetycznej.

implants
4
I 37
_ 2013

[38] => IMP0413_01_Title

overview

Periimplant lesions –
causes and treatment options
Author_Dr Georg Bach, Germany

_Introduction
While in the early stages of implantology, issues
concerning the “healing” of artificial abutment teeth
were in the focus of interest, those early complications
have become rare due to improved implant forms, optimised minimally invasive diagnostic and surgical
techniques, and especially because of improved implant surfaces.

Figs. 1–4_The hygiensation phase:
The hygienisation phase is an
essential treatment step at the
beginning of periimplantitis
treatment. Hard and soft plaque must
be removed from the
superconstruction and at the
transition from gingiva to
superconstruction. To avoid
scratches on the implant surface,
many authors recommend the use of
plastic curettes or curettes with
titanium covered ends. Additional
disinfectant measures, i.e. rinsing
with chlorhexidine digluconate, may
be necessary. Polishing is the final
step in this initial treatment regimen.
Now the patient has to be guided
back to the straight and narrow: He
or she has to be willing and, with
enhanced instructions, also able to
clean the superconstruction
sufficiently. A continuous recall
system guarantees the respective
success monitoring. If the
periimplant lesion is limited to
mucositis, the hygienisation phase
may even be the final step in the
treatment of periimplantitis.

38 I implants
4_ 2013

Instead, “long-term complications” with implants
that have been osseointegrated for many years, which
are functioning and have developed periimplant infections, have become the focus of interest for dentists/
implantologists.

There are two possible causes:
a) Infectious/bacterial (as defined by MOMBELLI, 1987).
b) Functional/aseptic, e.g. due to stress phenomena
caused by not observing a balanced proportion of
implant length/crown length and disregarding serious deficits of the osseous implant site (as defined by
JASTY, 1991). Functional/aseptic periimplantitis is
usually the exception.
The majority of periimplant infections are of bacterial/infectious origin. According to information provided by the only chair holder of dental implantology,
Professor Dr Herbert Deppe, a prevalence of up to 15 per
cent of implants can be expected after 10 years.

This type of infection on/around the implant, which
can lead to serious bone loss and, if untreated, will result in the loss of the artificial abutment tooth (and
generally also in the loss of the superconstruction), is
referred to as periimplantitis.

Thus, the prevention and treatment of periimplantitis have now become two of the major tasks in implantology. This article will provide information about
tried and tested laser treatments, but also about new
therapeutic approaches with laser light for the treatment of bacterial periimplantitis.

Fig. 1

Fig. 2

Fig. 3

Fig. 4

[39] => IMP0413_01_Title

overview

Fig. 5

Fig. 6

Fig. 7

Fig. 8

Fig. 9

Fig. 10

_Treatment of the infectious form of
periimplantitis
The four-phase treatment scheme
Many authors agree on a four-phase regimen for the
treatment of periimplantitis:
1) Initial treatment: This initial phase of PI treatment consists of diagnosing periimplant lesions (as early on as
possible), cleaning and hygiene procedures as well as
motivating/instructing the patient suffering from
periimplantitis.
2) Surgical resective phase: After local anaesthesia and
the creation of a soft-tissue flap, an image of the periimplant defect (generally with its unique crater-like
form) is taken, the granulation tissue is removed and
the bone is cleaned.
3) Augmentative/reconstructive phase: The primary
goal—although not always achievable—is an augmentation which will ultimately lead to a restito ad integrum: In this case, as opposed to an augmentation, the
patient’s own bone is not the gold standard; bone substitutes have become established.
4) Recall-Phase: All authors agree in their definition that
recall is just as important as the actual treatment of a
periimplant infection. If there is no adequate and
short-term recall after the successful treatment of
periimplantitis, recurrence will be just a matter of time.

_Explantation as a treatment option for
periimplantitis
Explantation would indeed be a “treatment option” if the defect situation proves very difficult for
executing the above-mentioned regimen or if the
osseous lesions are so severe that there is only a poor

overall prognosis for the implant. At times, explantation may even be the only choice if it can be assumed that, by leaving the implant in place, the infection would result in further bone loss that could
prevent implantation at a later time or complicated
augmentative measures.

_Use of laser light
There is more and more mention of the use of
laser light in both the resective/surgical and the recall phases primarily. In principle, two types of laser
light applications can be defined:
a) Laser light application without morphological
changes on the implant surface and without ablative effect: decontamination.
b) Laser light application with abrasive effect: ablative treatment (possibly in combination with decontamination).
The proponents of ablative treatment argue that
they “kill two birds with one stone” by removing any
contamination from the implant surface, by smoothing it and possibly eliminating any bacteria and microorganisms. The proponents of pure decontamination, on the other hand, point out the risks of unwanted
effects on the implant surface, which would complicate or might even prevent the re-appositioning of the
bone, and the excellent long-term results of pure decontamination. In this context, they also accept that, in
their non-ablative form of laser treatment for periimplantitis, the implant surfaces must be cleaned with
suitable manual instruments prior to laser light application.

Figs. 5–10_Simplified laser-assisted
treatment of periimplantitis with a
pasty bone substitute: The original
clinical image (Fig. 5) already shows
the typical symptoms of periimplantitis,
which are confirmed after the creation
of flaps (Fig. 6). A profound bone
defect has developed around the
artificial abutment tooth;
the granulation tissue is thoroughly
removed (Fig. 7). A pasty bone
substitute (Ostim®) can be applied
congruently with the defect (Fig. 8);
the wound is then closed with
a suture (Fig. 9). The last image of
this case study (Fig. 10) shows the
two-year check-up, which revealed
a stable and aesthetically pleasing
result. Proponents of this procedure
(use of a pasty bone substitute)
emphasise the simple application of
the bone substitute congruently with
the defect and the advantage of a
simplified treatment by foregoing the
membrane (“periosteum is the best
membrane”).

implants
4
I 39
_ 2013

[40] => IMP0413_01_Title

overview

Fig. 11

Fig. 12

Fig. 13

Fig. 14

Fig. 15

Fig. 16

Figs. 11–16_Laser-assisted treatment of periimplantitis with a bone
substitute with improved application:
The X-ray shows considerable
vertical bone loss which has already
reached the 50 % mark of the coated
portion of the implant mesially. After
thorough cleaning of the implant
surface, a laser light decontamination
(here with diode laser light—wavelength 810 nm—in cw mode—
20 seconds—1 watt of power) is then
performed in pure decontamination
mode, non-ablative. Following
application of the bone substitute,
which is hardened with a bio linker in
such a way that the particles can both
be well applied and adhere to each
other (easy-graft®), the wound is then
closed with a saliva-proof suture.
The last image shows the check-up
after two years,fortunately with no
clinical problems.

_Technique for both of the two treatment
options
1. Decontamination without ablative effect or morphological changes on the implant surface in the sense
of a pure decontamination
The term “decontamination” was coined by the
Freiburg Laser Research Group Bach/Krekeler and Mall
in 1994-1995. They introduced the diode laser to dentistry, which had been unknown until then. For decontamination, the diode laser light (810 nm) is applied to
the implant surface with the largest possible fiber (usually 600 µm) under contact and with constant movement. The authors from Freiburg indicated a maximum
power of 1 W and an application time of no more than
20 seconds for the laser light treatment. A 30-second
waiting period is necessary if there is a need for further
laser light application on the same implant. In clinical
applications, a waiting period of 20 seconds has proven
to be completely sufficient. If an implant shows a surface that is exposed from the bone and that requires an
application of laser light in excess of 20 seconds, the
prognosis for this artificial abutment tooth should be
categorised as unfavourable and the periimplantitis
treatment considered questionable if not experimental.
Bach/Krekeler and Mall expressly caution against exceeding the time-time values, which would inevitably
cause a heat build-up in the implant and in the periimplant bone, and thus lead to destruction. The parameters mentioned by these authors (1.0 W/ max. 20 seconds of laser light application) have been impressively
confirmed by other authors (Sennhenn-Kirchner et al.,
Moritz et al.) and/or accepted by the device suppliers and
manufacturers on the flourishing diode laser market.

40 I implants
4_ 2013

Romanos et al. described the option of working with
Nd:YAG lasers without changing the surface. However,
there are no long-term and clinical results yet. The
above-mentioned diode laser research group in
Freiburg, on the other hand, submitted a ten-year study
in 2005, proving a reduction in the recurrence rate from
previously 30 % (without laser) to now 11 % (with diode
laser). These authors called for an integration of diode
laser decontamination as a standard procedure into
tried and proven schemes for periimplant treatment.
Long-term clinical findings for laser treatment of periimplantitis were also achieved with a further wavelength: CO2 (gas) lasers have been used for the treatment of periimplantitis since the work of Deppe, Horch
and colleagues (university of Munich) was completed.
Prof. Dr Herbert Deppe and his co-authors were able
to prove that the use of the gas laser, which had been
regarded critically for the treatment of periimplantitis
until then, is appropriate here and will later—after the
periimplant infection subsides—yield a favourable
starting point for the regeneration of the supporting
tissue. Deppe suggests the use of the CO2 laser in continuous-wave (cw) mode with 2.5 W of power for 10
seconds. He works with a scanner and, if necessary, also
with a dental powder jet and post-operative application of a membrane. A five-year study (Deppe and
Horch, 2005) is also available.
2. Procedure with ablative effect (laser curettage) and
possibly an additional decontaminating effect
– Er:YAG laser: Compared to the laser light decontamination procedure described above, the ablative laser
light procedure uses additional wavelengths: This
laser with ablative effect used for the treatment of

[41] => IMP0413_01_Title

[42] => IMP0413_01_Title

overview

Fig. 17

Fig. 18

Fig. 19

Fig. 20

value” that today is generally considered binding for
ablative treatment of periimplantitis using an Er:YAG
laser (irrespective of device and manufacturer):
13.1 J/cm². Different values can cause thermal or mechanical damage. If Er:YAG light is applied correctly,
however, it leaves a clean, homogenous and intact
implant surface.
– Er,Cr:YSGG laser: First experiences were also gained
with the latest laser wavelength, the Er,Cr:YSGG laser
that was introduced to dentistry in the treatment of
periimplantitis. The names Henriot and Ritschel
(Hamburg, Germany) especially come to mind in this
context. They described multiple uses of the
Er,Cr:YSGG laser, more widely known as Biolase, in
soft-tissue surgery and in hard tissue. The respective
long-term experience and multi-centric studies are
yet to be confirmed.

_Summary
There are two options for using laser light in the
treatment of periimplantitis:

Fig. 22

Fig. 21

Figs. 17–22_The hopeless case—
the explantation: When looking at
the initial clinical diagnosis (Fig. 17),
only its unfavourable aesthetics
might be noticeable. However, after
creation of a soft-tissue flap, the
“true extent of the horror” (Fig. 18)
becomes visible: the defect extends
all the way to the area of the implant
apex. In particular, there is no bone
left buccally (Fig. 19). Periimplantitis
treatment does not appear very
promising because of the extent of
the osseous lesions. The artificial
abutment tooth has to be removed,
i.e. explanted (Fig. 20), leaving a
profound defect. An augmentation is
carried out to facilitate a new
implantation at a later time, and a
membrane is inserted (Fig. 21),
followed by a saliva-proof suture
(Fig. 22).

periimplantitis is the Er:YAG laser. This wavelength
has been successfully used in conservative dentistry
for many years and is the only wavelength that has
been scientifically backed, is suitable for practice and
can be used to work on and prepare the hard-tooth
substance. The names Keller and Hibst are closely
connected to the Er:YAG wavelength.
We owe significant scientific studies of the Er:YAG
laser to these two researchers from Ulm, Germany. In
the past years, Keller and Hibst—after having fully researched the treatment of the hard tooth substance—
turned their attention to further integrations with the
Er:YAG laser, including studies regarding the use of this
laser for the treatment of periodontitis and periimplantitis. For this, even special chisel-shaped laser light applicators were made available. In 2001, Schmelzeisen
and Bach confirmed the suitability of the Er:YAG laser
for removing tartar and concrements from the implant
surface without damaging the implant surface. However, this requires a non-contact procedure with a
30 milli-joule pulse and a PRP of 10–30 ppt for a maximum of 30 seconds.
– “Er:YAG—threshold” for PI treatment: The research
group around Frank Schwarz (Düsseldorf, Germany)
was finally the one who determined the “threshold

42 I implants
4_ 2013

Pure decontamination, non-ablative
For this application, diode lasers with a wavelength
of 810 nm and CO2 gas lasers have gained acceptance.
Solid scientific data and long-term studies are available
for this form of diode laser light application which,
however, requires conventional cleaning of the implant
surface prior to the laser light application.
Ablative, possibly with additional decontaminating
effect
Er:YAG laser and the Er,Cr:YSGG laser are available
for this application. They can remove concrements and
tartar from the implant surface without changing its
original morphology. However, strict and limiting parameters must be observed with respect to performance and time. Regarding clinical and long-term experience, the ablative procedure has not yet reached the
level of the purely decontaminating diode and CO2
lasers._

_contact
Dr Georg Bach
Rathausgasse 36
79098 Freiburg/Breisgau
Germany
Tel.: 0761 22592
Fax: 0761 2020834
doc.bach@t-online.de
www.herrmann-bach.de

implants

[43] => IMP0413_01_Title

9.00 – 17.00
11.00 – 19.00
Sobota 24 Maja

PROVIDING SOLUTIONS - ONE PATIENT AT A TIME

[44] => IMP0413_01_Title

Wydarzenia _ Konferencja

Stomatologia zintegrowana
W Rzeszowie odbyła si´ I Polsko-Ukraiƒska Konferencja pt.: „Współczesna Stomatologia Zintegrowana”. O potrzebie integrowania ró˝nych dziedzin stomatologii rozmawiamy z przewodniczàcym komitetu organizacyjnego konferencji, dr. n. med.Wojciechem Bednarzem.

_Pierwsza edycja konferencji, która jest nowym
przedsięwzięciem na rynku wydarzeń branżowych
została uznana za sukces – co jest miarą tego sukcesu?
Przede wszystkim – bardzo wysoki poziom merytoryczny. Wysoka była też frekwencja, w spotkaniu uczestniczyło ok. 176 lekarzy, co w tym trudnym roku niewątpliwie uznać można za sukces.
Prof. Myron Uhryn (po lewej)
i dr n. med. Wojciech Bednarz
(po prawej).
Fot.: Periocentrum

_Skąd pomysł zintegrowania problemów różnych dziedzin stomatologii?
To przede wszystkim odpowiedź na potrzeby
współczesnej stomatologii. Połączenie ortodoncji, implanatologii i periodontologii wydaje się
najbardziej naturalnym połączeniem – obserwuję to na co dzień w swojej praktyce. Nie wyobrażam sobie leczenia bez współpracy specjalistów z różnych dziedzin. Tylko taka współpraca,
w której wszyscy rozumieją wzajemną zależność
i potrzebę posiadania wiedzy z różnych, uzupełniających się dziedzin, gwarantuje długoterminowy sukces, który jest celem naszego leczenia.
_Czy taki model pracy praktykowany jest
także na Ukrainie?
Tak – doskonale potwierdziły to wykłady prezentowane w czasie 2-dniowych obrad. Ukraińscy lekarze prowadzą leczenie stomatologiczne
wg takich samych schematów. Ogromną wagę
przywiązują do prawidłowości diagnostyki i podkreślają to, o czym wspominałem: konieczność
długoterminowego utrzymania efektu leczenia
wokół tkanek otaczających implanty i zęby naturalne, także po ich ortodontycznym przemieszczeniu. Udaje się to osiągnąć jedynie w wyniku
ścisłej współpracy z pacjentem.
_Czy polscy i ukraińscy lekarze mogą się od
siebie wzajemnie uczyć?
Uczymy się! Służą temu m.in. takie spotkania. Z pewnością istnieją różnice, choć nie aż tak
znaczące, w kształceniu, dostępie do sprzętu, ale
każdy młody lekarz, wszędzie na świecie wie, że
po skończeniu studiów musi się nadal uczyć,
zdobywać doświadczenie. Każdy człowiek po
studiach, po swoich pierwszych niepowodzeniach, szybko się przekonuje, że okres szkoły, się
skończył, ale okres nauki dopiero się zaczyna.

44 I implants
4_ 2013

_Który z wykładów konferencji wzbudził szczególne zainteresowanie?
Bardzo ciekawe było wystąpienie prof. Tomasza Konopki, inaugurujące konferencję, a dotyczące protokołów niechirurgicznego leczenia
chorób przyzębia. Temat nie jest nowy, bo dotyczy podstawowych czynności, które powinniśmy wykonać w walce z zapaleniami dziąseł
i przyzębia. Jeżeli jednak skuteczność postępowania jest udowodniona naukowo w oparciu
o metaanlizy, stanowiące podstawę Evidence
Based Dentistry, to może stanowić fundament
do kreowania protokołów i standardów. Tworzy
się w ten sposób model zapobiegania i leczenia,
który może być stosowany w praktyce stomatologicznej.
_Konferencja zakończyła się sesją młodych naukowców. Co można o nich powiedzieć?
Są młodzi, zdolni, mają pasję i duże perspektywy. Mają też nieograniczone możliwości komunikacji i dostęp do wiedzy i informacji przy
braku wielu barier, np. językowych. Ale muszą
pamiętać, że są na początku drogi i jeśli tylko nie
zmarnują zapału, który mają w tej chwili, mogą
wiele osiągnąć. I polscy, i ukraińscy młodzi
adepci stomatologii zaprezentowali wiele interesujących badań i nowych zagadnień, które, co
ważne, przekładają się na działania praktyczne.
Sesja stała na bardzo wysokim poziomie naukowym.
_W przyszłym roku o polsko-ukraińskiej współpracy będziemy mówić na Ukrainie.
Tak, przyszłoroczną edycję konferencji zorganizujemy na Ukrainie. Jeśli chodzi o tematykę,
to aktualnym i bardzo interesującym zagadnieniem jest wpływ stanu tkanek miękkich jamy
ustnej na prowadzone leczenie stomatologiczne,
na możliwości i ograniczenia decydujące o osiągnięciu sukcesu klinicznego i estetycznego, a
także na przewidywalność jego wyniku. Już dzisiaj serdecznie wszystkich zainteresowanych
tymi tematami zapraszam do Lwowa, gdzie
w dniach 7-8 listopada 2014 r. odbędzie się II
Konferencja, tym razem ukraińsko-polska.
Rozmawiała Marzena Bojarczuk

[45] => IMP0413_01_Title

EXPERIENCE OUR ENTIRE COLLECTION ONLINE

[46] => IMP0413_01_Title

Wydarzenia _ Sympozjum

9. Sympozjum CEIA
– kolejny sukces implantologów!
Autor _ Beata Czekaj

kolejnym osobom, które w ostatnim czasie
ukończyły międzynarodowe programy podyplomowe akredytowane przy CEIA.
Do grona lekarzy, którzy ukończyli międzynarodowy program „Implant Continuum Education NYU OSIS CEIA” dołączyli: dr n. med.
Krzysztof Gronkiewicz, dr n. med. Witold Jurczyński i dr Tomasz Parfienowicz.

_Prawie 500 uczestników z Polski, Czech,
Litwy i Słowacji uczestniczyło w 9. Sympozjum
Central European Implant Academy (CEIA). Podobnie, jak w roku poprzednim, główna sesja
wykładowa odbyła się w Teatrze im. Juliusza
Słowackiego w Krakowie.
Prof. Dennis Tarnow, jak przystało na jednego z największych na świecie wykładowców
i ekspertów w swej dziedzinie, zaprezentował
2 znakomite sesje na temat natychmiastowej
implantacji i chirurgii bezpłatowej oraz aktualnego stanu wiedzy i nowych perspektyw dotyczących zagadnień konturu tkanek miękkich.
Uwieńczeniem dnia był wieczorny „CEIA
Evening”, na którym rozdano wyróżnienia BIOMET3i i najnowsze certyfikaty umiejętności.
Wśród wyróżnionych tytułem „Platinum Preferred Member” znalazły się 4 laboratoria dentystyczne oraz 25 lekarzy, managerów, dyrektorów gabinetów i centra medyczne. Po raz pierwszy mieliśmy przyjemność wręczyć certyfikaty

46 I implants
4_ 2013

Kolejne certyfikaty końcowe autorskiego
programu prof. Markusa Hurzelera odebrali:
dr Bogusława Czarnowska i dr Radosław Jadach.
Dotychczas w tym gronie znajdowali się: dr Katarzyna Suckiel-Papiór, dr Piotr Puchała, którzy
odebrali certyfikat osobiście od prof. Markusa
Hurzelera.
Drugiego dnia sympozjum ponad 200 osób spotkało się na warsztatach prof. Roberto Cocchetto.
Prawie 4-godzinna sesja dotyczyła leczenia bezzębia i wariantów postępowania w zależności od
stopnia skomplikowania przypadku. Ostatnią częścią sesji były prezentacje własne lekarzy praktyków: dr. n. med. Krzysztofa Gronkiewicza i dr. Radosława Jadacha na temat podniesienia dna zatoki
od strony podniebiennej oraz prezentacja końcowa najciekawszych przypadków klinicznych z
praktyki w ramach egzaminu międzynarodowego
programu NYU dr. Tomasza Parfienowicza.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom 9. Sympozjum CEIA za tak liczne przybycie i już dziś
zapraszamy na jubileuszowe 10. Sympozjum
CEIA w 2014 r._

[47] => IMP0413_01_Title

Wydarzenia _ Konkurs

Nagrody „Top Design Gabinety
Stomatologiczne” rozdane!

_Przez 11 miesięcy 11 gabinetów stomatologicznych z całej Polskirywalizowało o miano najlepszego w konkursie „Top Design Gabinety Stomatologiczne”, w którym co roku nagradzane są
najlepiej zaprojektowane ośrodki dentystyczne
w kraju.
Zwycięzcą III edycji plebiscytu została „Duda
Clinic Implantologia i Stomatologia Estetyczna”
z Katowic. Nagrodzono także gabinety Olsztyna,
Warszawy, Piaseczna oraz Gdańska. Nagrody
przyznaje firma Dental Depot Wasio, Biomet3i
oraz magazyn Dobre Wnętrze.
Nagroda Czytelników i Internautów magazynu Dobre Wnętrze trafiła do gabinetu „EURO
DENT” z Gdańska. Wręczono także 2 wyróżnienia jurorów: Specjalistycznej Praktyce Lekarskiej Elżbieta Sujka „Klinika Stomatologii Estetycznej” z Olsztyna oraz gabinetowi „Smile Makers” z Warszawy. Po raz pierwszy przyznano
także nagrodę INSPIRATION dla gabinetu, który
w ostatnim roku szczególnie angażował się
w działania edukacyjne pacjentów, akcje profilaktyczne oraz akcje społeczne. Nagroda powędrowała do „Silver Dental Clinic” z Piaseczna, wyróżnienie przypadło „Dental Salon” z Wrocławia.
„Te gabinety wyznaczają wysoki standard
w polskiej stomatologii, zarówno pod względem
estetyki gabinetów, jak również jakość leczenia.
Każdy z nich od lat inwestuje w swój rozwój, technologię, edukację, a to wszystko z myślą o tym,
aby leczenie stomatologiczne przestało kojarzyć
się z bólem, strachem i stresem” – mówi Małgorzata Wasio-Malinka, dyrektor marketingu Dental Depot Wasio, jedna z jurorek konkursu.

Zwycięski gabinet – „Duda Clinic” z Katowic
to jeden z najnowocześniejszych ośrodków stomatologicznych w Polsce, stworzony przez dr n.
med. Mariusza Dudę – prezydenta Polskiego Stowarzyszenia Implantologicznego (PSI). Ośrodek
specjalizuje się przede wszystkim w leczeniu implantologicznym, protetyce oraz stomatologii estetycznej. Klinika został nagrodzona m.in. za niestandardowe podejście do projektu wnętrza,
które stylem nawiązuje do przestrzeni znanych
z galerii sztuki oraz za mural, który w klinice
mogą tworzyć leczone tam dzieci.
Elementy wnętrza adresowane do dzieci doceniono także w przypadku gabinetu „EURO DENT”
z Gdańska, laureata Nagrody Czytelników i Internautów. W tym przypadku wyróżniono m.in.
specjalnie przystosowany do leczenia dzieci gabinet.
W przypadku „Silver Dental Clinic” – laureata
nagrody INSPIRATION wręczanej przez redakcję prestiżowego miesięcznika dla lekarzy dentystów Dental Tribune doceniono współpracę edukacyjną ośrodka z lokalnymi przedszkolami, serię materiałów edukacyjnych dla rodziców oraz
edukację dorosłych pacjentów poprzez program
„Klinika Urody” na antenie TVN Style.
Tegoroczna gala finałowa plebiscytu odbyła
się podczas sympozjum Central European Implant Academy (CEIA) w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Organizatorami konkursu są
firmy Dental Depot Wasio i Biomet3i oraz magazyn Dobre Wnętrze. Patronat medialny nad plebiscytem od pierwszej jego edycji sprawuje wydawnictwo Dental Tribune International._

implants
4
I 47
_ 2013

[48] => IMP0413_01_Title

Informacje _ Produkty

Informacjeoproduktach
Dental Depot Wasio Sp. z o.o.

Denon Dental Sp. z o.o.

Implant 3i T3™

Provisional Implant

Badania kliniczne wykazały, ˝e nowe implanty T3 z powierzchnià DCD
(powierzchnia piaskowana i trawiona kwasem z CaP) sà bardziej efektywne we
wczesnej fazie gojenia implantu. Pierwsze 1,5mm
w cz´Êci koronalnej implantu T3 stanowi powierzchnia OSSEOTITE. System zamiany
platform (Platform Switching) implantów
Biomet 3i centralizuje połàczenie implantnadbudowa (IAJ), tworzàc szerokoÊç biologicznà pomi´dzy tkankà łàcznà a IAJ, co
pomaga w zachowaniu wysokoÊci wyrostka na odpowiednim poziomie. Badania kliniczne potwierdzajà istotnà statystycznie ró˝nic´ w zachowaniu koÊci wokół implantów przy zastosowaniu zamiany platform. Zanik koÊci wokół implantu na poziomie 0,37mm. -50% redukcja
remodelingu wyrostka w porównaniu z implantami bez Platform Switching.

Implanty tymczasowe stosowane sà do stabilizacji mostów lub protez podczas
fazy gojenia implantów docelowych. Zmniejszajà przenoszenie obcià˝eƒ na tkanki
twarde i mi´kkie w obszarach po przeprowadzonej augmentacji. Stanowià uzupełnienie tymczasowe. BEGO Semados®PI mogà byç u˝yte tak˝e do
mocowania szablonów implantologicznych. Implanty BEGO
Semados®PI zostały wykonane z tytanu stopnia 5. Charakteryzujà si´ smukłà konstrukcjà, przez co doskonale nadajà
si´ do u˝ycia w przypadkach, gdy wolna przestrzeƒ jest
ograniczona. Posiadajà gi´tkà szyjk´ dla optymalnego
dopasowania. Kształt gwintu został zoptymalizowany
pod kàtem uzyskania wysokiej stabilizacji pierwotnej.
Implanty te zapewniajà mo˝liwoÊç wykonania pracy bezpoÊrednio w gabinecie oraz poÊrednio w pracowni protetycznej, sà odpowiednie do ka˝dego rodzaju koÊci.

Medializacja połàczenia implant-nadbudowa zapewnia wsparcie dla tkanki
łàcznej, redukujàc tym samym potencjalnà recesj´ wyrostka.
Dental Depot Wasio Sp. z o.o.
www.dental-depot.com

Implant Dental New Wave

Denon Dental Sp. z o.o.
www.dental.pl

bredent Polska
K3Pro RAPID

MucoMatrixX©
MucoMatrixX© to matryca do odbudowy tkanek mi´kkich pochodzenia zwierz´cego. Stanowi trójwymiarowà stabilnà struktur´ składajàcà si´ z kolagenu i elastyny. MucoMatrixX© wspomaga rewaskularyzacj´ i szybszà integracj´ tkanek
mi´kkich, stanowiàc alternatyw´ dla przeszczepów łàcznotkankowych i dziàsłowych. Produkt charakteryzuje czas resorpcji 6-12 miesi´cy, szybka waskularyzacja i integracja. Mucomatrix© ma ok.1,2-1,7 mm gruboÊci. Materiał mo˝na stosowaç m.in. w augmentacji tkanek mi´kkich, technikach tunelowych, do pokrywania recesji, odtwarzania tkanek mi´kkich przy GBR. MucoMatrixX© dost´pny
jest w rozmiarach: 15 x20 mm, 20 x30 mm i 30x40mm.
Implant Dental New Wave
www.implant.waw.pl, www.dental.waw.pl

48 I implants
4_ 2013

Nowy niemiecki wszczep K3Pro RAPID zaopatrzony w samohamowny sto˝ek
Morse’a o nachyleniu 1,5° i długoÊci 3 mm wraz z 1,2 mm antyrotacjà gwarantuje maksymalnie stabilne i szczelne połàczenie, przenoszàc siły zgryzowe na
Êrodkowà cz´Êç implantu i pozostawiajàc okolic´ przyszyjkowà wolnà od stresu.
Sto˝kowy samogwintujàcy implant K3Pro RAPID cechuje doskonała
stabilizacja pierwotna, powierzchnia OsteoActive® wraz z Neoplatform Switch przyÊpiesza proces osseointegracji. Subkrestalne umieszczenie implantu w koÊci pozwala na zachowanie
profilu wyrostkowego, koÊci i brodawki sà trwale zabezpieczone. Zalety implantu: brak napr´˝eƒ i mikroruchów – wywa˝ony rozkład sił mi´dzy obcià˝onym łàcznikiem i implantem,
zachowanie maksymalnej estetyki dla tkanek twardych i mi´kkich, najwi´kszy wybór długoÊci i Êrednic implantów w ramach
jednego systemu: implanty dwucz´Êciowe od Ø 3,0 mm, implanty SHORT od Ø 5,5 mm.

bredent Polska
www.bredent.pl

[49] => IMP0413_01_Title

[50] => IMP0413_01_Title

O wydawcy _ implants

implants
international magazine of

oral implantology

Marzena
Bojarczuk

Prof. Andrzej
Wojtowicz

Grzegorz Rosiak

O wydawcy
Wydawca:
Biuro w Polsce:
Dental Tribune Polska Sp. z o.o.
Al. Jerozolimskie 44 lok. 518
00-024 Warszawa
Tel.: 606 202 508
Redaktor Naczelny:
Prof. Andrzej Wojtowicz

Prenumerata:
Monika Spytek
E-mail: m.spytek@dental-tribune.com

Redaktor Prowadzàcy:
Marzena Bojarczuk
E-mail:
m.bojarczuk@dental-tribune.com

Opracowanie graficzne i druk:
Dental Tribune International GmbH
Holbeinstraße 29
04229 Leipzig

Redakcja i korekta:
Marzena Bojarczuk
Marketing i reklama:
Grzegorz Rosiak
E-mail: g.rosiak@dental-tribune.com

Nak∏ad:
2.000 egz.

Wszelkie prawa zastrze˝one.
Z wyjàtkiem artyku∏ów oznakowanych w sposób szczególny, prace umieszczone w magazynie Implants_International Magazine of Oral Implantology,
wydanie polskie, mog∏y byç opublikowane wczeÊniej w jednym z nast´pujàcych czasopism: International Magazine of Oral Implantology, Implantologie Journal, Oralchirurgie Journal, Endodontie Journal, Dentalhygiene Journal, Laser Journal, Zahnarzt Wirtschaft Praxis, Zahnarzt Wirtschaft Praxis
spezial, Zahntechnik Wirtschaft Labor, Dentalzeitung, Cosmetic Dentistry beauty & science, Dental Tribune.
Redakcja Implants _ International Magazine of Oral Implantology dok∏ada wszelkich staraƒ, aby publikowaç artyku∏y kliniczne oraz informacje od
producentów jak najrzetelniej. Nie mo˝emy jednak odpowiadaç za informacje podawane przez producentów. Wydawca nie odpowiada równie˝ za
nazwy produktów oraz informacje o nich, podawane przez og∏oszeniodawców. Opinie przedstawiane przez autorów nie sà stanowiskiem redakcji
polskiego wydania pisma Implants _ International Magazine of Oral Implantology.

Zaprenumeruj polskie wydanie
kwartalnika IMPLANTS!
www.dental-tribune.com

50 I implants
4_ 2013

_Badania
Z∏amania implantó
w–
fizyczne mechan
izmy niepowodzeƒ

_Badania
¤cieranie powierz
chni z´bów i uzupe∏n
ieƒ
_Opinie
Sterowana implanta
cja

oral implantology

polskie

2011 wydanie

international
magazine of

ISSN 1896-1

444

Cena: 29 PLN

Vol. 6 • czerwiec

implants

• 2/2011

Cena prenumeraty rocznej: 99 PLN

[51] => IMP0413_01_Title

[52] => IMP0413_01_Title

) [page_count] => 52 [pdf_ping_data] => Array ( [page_count] => 52 [format] => PDF [width] => 595 [height] => 842 [colorspace] => COLORSPACE_UNDEFINED ) [linked_companies] => Array ( [ids] => Array ( ) ) [cover_url] => [cover_three] =>

[cover] => implants Poland

[toc] => Array ( [0] => Array ( [title] => Cover [page] => 01 ) [1] => Array ( [title] => Od wydawcy [page] => 03 ) [2] => Array ( [title] => Spis tresci [page] => 04 ) [3] => Array ( [title] => Implant ramowy podokostnowy jako alternatywna metoda... [page] => 06 ) [4] => Array ( [title] => Sukces kliniczny implantu krótkiego – obserwacje wieloletnie [page] => 12 ) [5] => Array ( [title] => Rekonstrukcja implantoprotetyczna bezzębia szczęki z wykorzystaniem implantu podokostnowego w technice małoinwazyjnej [page] => 16 ) [6] => Array ( [title] => Implantoprotetyczna rehabilitacja braków skrzydłowych z pełną odbudową estetyczną [page] => 22 ) [7] => Array ( [title] => Atypowe powikłanie w leczeniu implantologicznymbezzębnej żuchwy – opis przypadku [page] => 26 ) [8] => Array ( [title] => Protokół wykonywania odbudowy protetycznej na implantach wprowadzonych... [page] => 32 ) [9] => Array ( [title] => Periimplant lesions – causes and treatment options [page] => 38 ) [10] => Array ( [title] => Stomatologia zintegrowana [page] => 44 ) [11] => Array ( [title] => 9. Sympozjum CEIA – kolejny sukces implantologów! [page] => 46 ) [12] => Array ( [title] => Nagrody „Top Design Gabinety Stomatologiczne” rozdane! [page] => 47 ) [13] => Array ( [title] => Produkty [page] => 48 ) [14] => Array ( [title] => O wydawcy [page] => 50 ) ) [toc_html] =>

Table of contents

[toc_titles] =>

[cached] => true )