Surgery Tribune Poland No. 2, 2015
Ekstrakcja zęba zatrzymanego i rola kontroli śródzabiegowej / Standard postępowania przy operacyjnym usunięciu mesiodensu od strony podniebiennej
Table of contents
Array
(
[post_data] => WP_Post Object
(
[ID] => 66711
[post_author] => 0
[post_date] => 2015-09-18 12:02:11
[post_date_gmt] => 2015-09-18 12:02:11
[post_content] =>
[post_title] => Surgery Tribune Poland No. 2, 2015
[post_excerpt] =>
[post_status] => publish
[comment_status] => closed
[ping_status] => closed
[post_password] =>
[post_name] => surgery-tribune-poland-no-2-2015-0215
[to_ping] =>
[pinged] =>
[post_modified] => 2024-10-22 23:51:08
[post_modified_gmt] => 2024-10-22 23:51:08
[post_content_filtered] =>
[post_parent] => 0
[guid] => https://e.dental-tribune.com/epaper/stpol0215/
[menu_order] => 0
[post_type] => epaper
[post_mime_type] =>
[comment_count] => 0
[filter] => raw
)
[id] => 66711
[id_hash] => 7b37c796e1c892c002a6d3cceec347143e4469a84b5d39a435207d258d38a05c
[post_type] => epaper
[post_date] => 2015-09-18 12:02:11
[fields] => Array
(
[pdf] => Array
(
[ID] => 66712
[id] => 66712
[title] => STPOL0215.pdf
[filename] => STPOL0215.pdf
[filesize] => 0
[url] => https://e.dental-tribune.com/wp-content/uploads/STPOL0215.pdf
[link] => https://e.dental-tribune.com/epaper/surgery-tribune-poland-no-2-2015-0215/stpol0215-pdf-2/
[alt] =>
[author] => 0
[description] =>
[caption] =>
[name] => stpol0215-pdf-2
[status] => inherit
[uploaded_to] => 66711
[date] => 2024-10-22 23:51:01
[modified] => 2024-10-22 23:51:01
[menu_order] => 0
[mime_type] => application/pdf
[type] => application
[subtype] => pdf
[icon] => https://e.dental-tribune.com/wp-includes/images/media/document.png
)
[cf_issue_name] => Surgery Tribune Poland No. 2, 2015
[contents] => Array
(
[0] => Array
(
[from] => 01
[to] => 02
[title] => Ekstrakcja zęba zatrzymanego i rola kontroli śródzabiegowej
[description] => Ekstrakcja zęba zatrzymanego i rola kontroli śródzabiegowej
)
[1] => Array
(
[from] => 03
[to] => 04
[title] => Standard postępowania przy operacyjnym usunięciu mesiodensu od strony podniebiennej
[description] => Standard postępowania przy operacyjnym usunięciu mesiodensu od strony podniebiennej
)
)
)
[permalink] => https://e.dental-tribune.com/epaper/surgery-tribune-poland-no-2-2015-0215/
[post_title] => Surgery Tribune Poland No. 2, 2015
[client] =>
[client_slug] =>
[pages_generated] =>
[pages] => Array
(
[1] => Array
(
[image_url] => Array
(
[2000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/2000/page-0.jpg
[1000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/1000/page-0.jpg
[200] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/200/page-0.jpg
)
[key] => Array
(
[2000] => 66711-31f06802/2000/page-0.jpg
[1000] => 66711-31f06802/1000/page-0.jpg
[200] => 66711-31f06802/200/page-0.jpg
)
[ads] => Array
(
)
[html_content] =>
)
[2] => Array
(
[image_url] => Array
(
[2000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/2000/page-1.jpg
[1000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/1000/page-1.jpg
[200] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/200/page-1.jpg
)
[key] => Array
(
[2000] => 66711-31f06802/2000/page-1.jpg
[1000] => 66711-31f06802/1000/page-1.jpg
[200] => 66711-31f06802/200/page-1.jpg
)
[ads] => Array
(
)
[html_content] =>
)
[3] => Array
(
[image_url] => Array
(
[2000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/2000/page-2.jpg
[1000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/1000/page-2.jpg
[200] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/200/page-2.jpg
)
[key] => Array
(
[2000] => 66711-31f06802/2000/page-2.jpg
[1000] => 66711-31f06802/1000/page-2.jpg
[200] => 66711-31f06802/200/page-2.jpg
)
[ads] => Array
(
)
[html_content] =>
)
[4] => Array
(
[image_url] => Array
(
[2000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/2000/page-3.jpg
[1000] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/1000/page-3.jpg
[200] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/200/page-3.jpg
)
[key] => Array
(
[2000] => 66711-31f06802/2000/page-3.jpg
[1000] => 66711-31f06802/1000/page-3.jpg
[200] => 66711-31f06802/200/page-3.jpg
)
[ads] => Array
(
)
[html_content] =>
)
)
[pdf_filetime] => 1729641061
[s3_key] => 66711-31f06802
[pdf] => STPOL0215.pdf
[pdf_location_url] => https://e.dental-tribune.com/tmp/dental-tribune-com/66711/STPOL0215.pdf
[pdf_location_local] => /var/www/vhosts/e.dental-tribune.com/httpdocs/tmp/dental-tribune-com/66711/STPOL0215.pdf
[should_regen_pages] => 1
[pdf_url] => https://epaper-dental-tribune.s3.eu-central-1.amazonaws.com/66711-31f06802/epaper.pdf
[pages_text] => Array
(
[1] =>
ST_17-20_korekta.indd
SURGERY TRIBUNE
The World’s Oral Surgery Newspaper • Polish Edition
VOL. 1, NR 2
Ekstrakcja zęba zatrzymanego
i rola kontroli śródzabiegowej
W 2015 r. pacjentka, lat 29, zgłosiła się do kliniki z powodu bólu
okolicy trzonu żuchwy – obustronnie, promieniującego aż do
skroni w chwilach nasileń dolegliwości.
Podczas konsultacji ortodontycznej w 2011 r. pacjentce wykonano badanie CBCT
(Ryc. 1). Jeszcze wtedy nic
jej nie dolegało, a na leczenie
ortodontyczne nie chciała się
zdecydować. Przebywając na
stałe za granicami kraju, wiosną
2015 r. zmuszona była usunąć
ząb 46 z powodu, jak opisywała, nieustępującego bólu, mimo
leczenia w tamtejszej poradni
oraz złej prognozy dotyczącej
w/w zęba.
Po ekstrakcji zęba 46 dolegliwości chwilowo ustąpiły, jednak
nawróciły z podobną siłą już po
upływie 3 tygodni od ekstrakcji.
Po upływie 2 miesięcy dolegliwości wciąż się utrzymywały.
Podczas badania w tutejszym
gabinecie (Ryc. 2) wykazano ból palpacyjny w projekcji
korony zatrzymanego zęba 45
i przetokę na szczycie wyrostka
zębodołowego. Ból o mniejszym
natężeniu pojawiał się podczas
badania zęba 35.
Zaproponowano następujący
plan leczenia:
— usunięcie zęba zatrzymanego
nr 35, augmentacja NanoGel
i regeneracja,
— odsłonięcie zęba, przyklejenie zamka ortodontycznego, nieznaczna kortykotomia i luksacja zęba jako
przygotowanie do leczenia
ortodontycznego.
Celem niniejszego artykułu jest lapidarne przedstawienie
przebiegu leczenia w przypadku
zęba 35 oraz wniosków z niego
płynących.
Opis leczenia:
Wykonano cięcie odciążające za zębem 36, a brodawkę
ujęto w płacie. Do linii mukogingiwalnej cięcie prowadzono
Ryc. 1
Ryc. 2
Ryc. 3
Ryc. 4
Ryc. 5
Ryc. 6
Ryc. 7
Ryc. 8
Ryc. 9
Ryc. 10
Ryc. 11
Ryc. 12
2
[2] =>
ST_17-20_korekta.indd
2
SURGERY TRIBUNE Polish Edition
Praktyka
Ryc. 13
Ryc. 14
Ryc. 15
Ryc. 16
Ryc. 17
Ryc. 18
w kontakcie z kością, natomiast
po przekroczeniu tej linii nacięto
tylko błonę śluzową (Ryc. 3).
Nacięto koronę zęba w odwróconą literę „T” i usunięto koronę
(Ryc. 8, 9 i 10).
Następnie cięcie poprowadzono w szczelinie dziąsłowej ku
przodowi aż do brodawki między
zębem 32 i 33 (Ryc. 4).
Ponieważ, mimo prób nie udało się usunąć korzenia, zaczęto
systematycznie usuwać go kawałek po kawałku. Wytłumaczeniem
takiej sytuacji jest najprawdopodobniej ankyloza wierzchołka
korzenia, o czym może świadczyć
zamazana linia ozębnej wokół
apeksu (Ryc. 11, 12 i 13).
Wykonano w kości kortykalnej
owalne cięcie w projekcji korony
zatrzymanego zęba (Ryc. 5).
Za pomocą dłuta delikatnie
odchylono i odwarstwiono blaszkę kortykalną od korony zęba 35
(Ryc. 6) i uwidoczniono koronę
(Ryc. 7).
Usunięto korzeń, jednak jego
wierzchołek pozostał na dnie
zębodołu i mimo jego ruchomości oraz prób usunięcia pęsetą,
pozostał w zębodole. Wiedząc,
iż próby usunięcia pozostałości
przez zębodół były nieskuteczne,
podjęto decyzję o augmentacji
i regeneracji, a następnie pacjent,
jeszcze znieczulony, udał się
do pomieszczenia obok do pracowni tomografii komputerowej
i wykonano mu badanie CBCT
(Ryc. 14 i 15).
Po wykonaniu skanu, ponownie podjęto próbę usunięcia pozostałości korzeniowej
oraz blaszki kortykalnej, które
luźno znajdowały się pod mięśniem żuchwowo-gnykowym
z dostępu od strony językowej
(Ryc. 16 i 17). Należy pamiętać, iż
cięcie należy prowadzić 1 mm od
linii dzielącej dziąsło i dno jamy
ustnej w błonie śluzowej luźnej
i prowadzić ostrze w kierunku kości trzonu żuchwy tak, aby
przeciąć mięsień mylohyoideus
w miejscu, gdzie są jego przyczepy ścięgniste (aby nie prowokować
krwawienia z samego mięśnia),
a następnie poruszać się pod okostną w tunelu. Ta technika zabezpiecza przed możliwymi powikłaniami związanymi z krwawieniem
z mięśnia, uszkodzeniem przewodu ślinowego Wharton’a, uszkodzeniem naczyń i nerwu. Gdyby
nie założone wcześniej szwy od
strony przedsionkowej, wychodzące na stronę językową, cięcie
można wykonać w szczelinie dziąsłowej i poruszać się w głębszym
tunelu pod okostną.
Po usunięciu pozostałości wykonano ponownie badanie CBCT
(Ryc. 18).
Po 14 dniach od zabiegu pacjentka ma zachowane czucie
w pełnym polu unerwienia trzeciej gałęzi nerwu trójdzielnego,
nie zgłasza bólu występującego
przed zabiegiem. Gojenie przebiegło również bezboleśnie.
Zespół Oral Surgery biuro@oralsurgery.pl
UWAGA – Konkurs!!!
Oral Surgery Acadamy (OSA)
ogłasza ogólnopolski konkurs na
najlepszą prezentację (artykuł),
przedstawiającą zabieg frenulektomii/frenuloplastyki. Konkurs
przeznaczony jest dla praktykujących lekarzy dentystów. Współorganizatorami są firmy: Dental
Depot Wasio, AtosM, Liberdent.
Patronat merytoryczny sprawuje
Akademia Chirurgii Jamy Ustnej,
a patronat prasowy – Dental Tribune International, wydawca wielu
tytułów z różnych dziedzin stomatologii, w tym „Surgery Tribune”.
Na ocenę prac zgłoszonych do
konkursu będą miały wpływ takie czynniki, jak:
— walory edukacyjne prezentacji,
— jakość zdjęć,
— analiza przypadku przed
zabiegiem,
— uzasadnienie doboru metody
do przypadku,
— prezentacja efektu 30 dni po
zabiegu.
Konkurs trwa do 31.12.2016 r.
Prezentacje należy nadsyłać na
adres Akademii: biuro@oralsurgery.pl.
Nagrodą jest:
— najwyższej jakości igłotrzymacz firmy Hu-Friedy,
— publikacja opisu przypadku
z prezentacji na łamach „Surgery Tribune”,
— 10 szt. płynu Alfa Implant
do pielęgnacji ran pozabiegowych,
— 10 szt. opatrunku Blood
Stop,
— darmowy weekend w Akademii.
Uwaga
W konkursie nie mogą brać
udziału wykładowcy Akademii
ani Uniwersytetów.
Szczegółowe informacje:
www.oralsurgery.pl.
[3] =>
ST_17-20_korekta.indd
SURGERY TRIBUNE Polish Edition
Praktyka
3
Standard postępowania przy operacyjnym
usunięciu mesiodensu od strony podniebiennej
Igor Kresa, Paweł Nieckula, Martyna Osiak, Bartłomiej Iwańczyk i Andrzej Wojtowicz
Hiperdoncja to anomalia związana z udziałem zębów nadliczbowych, tzn. gdy liczba zębów
w jamie ustnej u dorosłych jest
większa niż 32. Jest to zaburzenie rozwojowe o wielorakiej
etiologii. Mesiodens to najczęściej występujący ząb nadliczbowy, zlokalizowany w szczęce.
Może doprowadzić do wielu
zaburzeń w otaczających tkankach i zębach takich, jak: diastemy, stłoczenia, rotacje, przemieszczenia, torbiele. Wczesne
wykrycie umożliwia szybkie
wdrożenie leczenia chirurgiczno-ortodontycznego.
Hiperdoncja cechuje się zwiększoną liczbą zębów mlecznych lub
stałych. Wyróżnia się zęby o prawidłowej budowie charakterystycznej dla danej grupy zębowej,
określane jako zęby dodatkowe
oraz zęby zbudowane nieprawidłowo, czyli zęby nadliczbowe.1,2
Etiopatogeneza tego zaburzenia nie jest do końca wyjaśniona.
Istnieje wiele teorii powstawania
hiperdoncji: atawistyczna, genetyczna, dychotomii zawiązka
oraz nadczynności listewki zębowej.2-7 Najbardziej popularna jest
ta ostatnia, mówiąca o miejscowej
hiperaktywności przetrwałej lub
reaktywowanej listewki zębowej
pobudzanej do wytwarzania nowych zawiązków zębowych, m. in.
przez takie czynniki, jak naprężenia kości szczęk czy siła wywierana przez już istniejące uzębienie.3,8
Najczęściej występującym zębem nadliczbowym jest mesiodens, który stanowi 21,1-67%
wszystkich przypadków hiperdoncji.8 Najbardziej typowa lokalizacja to obszar pomiędzy siekaczami
przyśrodkowymi szczęki, rzadziej
żuchwy.9,10,11. Mesiodens może
mieć budowę eumorficzną, czyli
przypominać kształtem i wielkością siekacz przyśrodkowy lub
dysmorficzną – postać stożkowata,
guzkowata i trzonowcowata.9,12
Najczęściej występuje mesiodens stożkowaty o całkowicie
uformowanym korzeniu, położony
podniebiennie między siekaczami
przyśrodkowymi szczęki i niepowodujący opóźnienia w wyrzynaniu tych zębów. Mesiodens
guzkowaty ma nieprawidłowo
ukształtowany korzeń, umiejscawia
się bardziej podniebiennie i może
być przyczyną zatrzymania siekaczy stałych. Mesiodens trzonowcowaty występuje najrzadziej.5,11
Nadliczbowe zęby środkowe
mogą być przyczyną takich za-
burzeń, jak: opóźnione wyrzynanie lub zatrzymanie zębów sąsiednich, powstawanie diastemy,
przerost wędzidełka wargi górnej,
resorpcja korzeni zębów, powstawanie torbieli szczęk.8,13-18
W piśmiennictwie występują różne schematy postępowania
leczniczego w przypadku mesiodensów. Głównym kryterium
jest występowanie nadliczbowego środkowego zęba w uzębieniu mlecznym lub stałym. Jeżeli
mesiodens występuje w uzębieniu mlecznym i nie powoduje zaburzeń zgryzowych, najczęściej
pozostawia się go do obserwacji
klinicznej i radiologicznej. Ma to
istotne znaczenie, gdyż zauważono korelację między występowaniem nadliczbowych zębów
mlecznych i stałych.
Mesiodens w uzębieniu stałym, który jest przyczyną wymienionych nieprawidłowości
jest wskazaniem do ekstrakcji.11
Poza tym, jak podaje Winiarska-Majczyno i Wilczyńska,
bezwzględnym wskazaniem do
usunięcia nadliczbowego zęba
środkowego jest przodozgryz
i zgryz krzyżowy.3
Bardzo odmienne poglądy
występują w stosunku do zatrzymanych zębów nadliczbowych.
Jedna z możliwości to natychmiastowa ekstrakcja mesiodensu po zdiagnozowaniu, której
zaletą jest możliwość samoistnego wyrznięcia się zatrzymanych stałych zębów sąsiednich,
zapobieganie powstawaniu wad
zgryzu i konieczności wdrożenia
leczenia ortodontyczno-chirurgicznego. 2,19 Druga możliwość
to usunięcie mesiodensu po pełnym ukształtowaniu się korzeni
zębów sąsiednich, co zapobiega
możliwości ich uszkodzenia podczas zabiegu.
W przypadku, gdy mesiodens
zostanie usunięty i po 6-miesięcznej obserwacji radiologicznej
oraz dostatecznej ilości miejsca
w łuku zębowym nie obserwuje
się postępu w wyrzynaniu zatrzymanego zęba stałego, należy
wdrożyć postępowanie chirurgiczno-ortodontyczne. Polega ono
na chirurgicznym odsłonięciu zatrzymanego zęba stałego i jego
ortodontycznym sprowadzeniu
do łuku.3,7,8,17,18
Opis przypadku
8-letnia dziewczynka została skierowana przez ortodontę
do Zakładu Chirurgii Stoma-
tologicznej WUM w celu konsultacji i leczenia zaburzenia
w okolicy zębów 11-21. Anomalia została wykryta na podstawie zdjęcia pantomograficznego,
standardowo wykonywanego
przed leczeniem ortodontycznym
(Ryc. 1).
kainą z noradrenaliną (3 ampułki) nacięto i odwarstwiono
girlandowaty płat śluzówkowo-okostnowy od strony podniebienia na wysokości zębów 13-24
(Ryc. 4 i 5). Wiertłem zniesiono
blaszkę kostną na wysokości
zęba 21. Ząb nadliczbowy usunięto w całości wraz z mieszkiem (Ryc. 6 i 7). Zębodół wyłyżeczkowano i zaopatrzono
gąbką kolagenową (spongostan),
Ryc. 1: Zdjęcie pantomograficzne.
W badaniu wewnątrzustnym
stwierdzono uzębienie mieszane, adekwatne do wieku rozwojowego, bez czynnych ognisk
próchnicowych. Zlecono badanie CBCT w celu dokładniejszej
diagnostyki zmiany w okolicy
zębów 11-21. W obrazie tomograficznym ukazał się podniebiennie położony ząb nadliczbowy (mesiodens) w okolicy
korzenia zęba 21 (Ryc. 2 i 3).
Zęby stałe górne sieczne miały zakończony rozwój korzeni
i prawidłowo reagowały na testy
żywotności. W wywiadzie rodzinnym brak przypadków zębów nadliczbowych.
Ryc. 2: CBCT – podniebienne położony
ząb nadliczbowy (mesiodens) w okolicy
korzenia zęba 21.
Ryc. 4: Widok wewnątrzustny przed zabiegiem.
Ryc. 5: Nacięcie i odwarstwienie girlandowatego płata śluzówkowo-okostnowego na
wysokości zębów 13-24.
Ryc. 3: CBCT – dokładna lokalizacja mesiodensu.
Plan leczenia zakładał usunięcie mesiodensu z dojściem
od strony podniebiennej. Ze
względu na wiek pacjentki (8 lat)
została ona poddana premedykacji przedzabiegowej. W znieczuleniu nasiękowym 2% ligno-
Ryc. 6: Usunięcie zęba nadliczbowego.
4
[4] =>
ST_17-20_korekta.indd
4
SURGERY TRIBUNE Polish Edition
News
(Ryc. 8). Mieszek oddano do badania histopatologicznego. Założono szwy (Ryc. 10). Udzielono
wskazań, zalecono Duomox 0,5,
1 tabl. co 12 godz.
Dyskusja
Ryc. 7: Usunięcie mieszka zębowego.
Ryc. 8. Zaopatrzenie rany gąbką kolagenową.
Hiperdoncja to zwiększenie
liczby zębów (łac. hyperdontia)
powodowane przez zaburzenie
rozwojowe, polegające na obecności zębów nadliczbowych,
o nieprawidłowej budowie albo
prawidłowo zbudowanych zębów dodatkowych.20 W uzębieniu mlecznym hiperdoncję obserwuje się rzadko (0,3-0,6%),
w uzębieniu stałym częściej
(0,1-3,8%).5,17 Występuje częściej
u mężczyzn niż u kobiet (2:1)
i częściej dotyczy szczęki niż żuchwy (9:1).5,15,17,18,21
Poddano analizie wszystkie
zabiegi usunięcia zębów nadliczbowych i dodatkowych przeprowadzone u pacjentów leczonych
ambulatoryjnie w Zakładzie
Chirurgii Stomatologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w 2013 r. Najmłodszy
pacjent miał 6 lat, najstarszy 67.
Średnia wieku dzieci z mesiodensem to 9 lat. Przeprowadzono
34 zabiegi, podczas których usunięto 21 zębów nadliczbowych,
co stanowi 63,6% wszystkich
przeprowadzonych zabiegów oraz
12 zębów dodatkowych (36,4%),
(Tab. 1, Wykres 1). Wg piśmiennictwa, mesiodens jest najczęściej występującym zębem nadliczbowym, co stanowi ok. 50%
wszystkich przypadków hiperdoncji i pojawia się u 0,15-1,9%
populacji.22
Tab. 1: Liczba usuniętych zębów dodatkowych i nadliczbowych.
Rodzaj
usuniętego zęba
Liczba zębów
% zębów
zęby nadliczbowe
(mesiodens)
21
63,60
zęby dodatkowe
12
36,40
Wykres 1: Procentowy rozkład liczby wykonanych zabiegów
usunięcia zębów dodatkowych i nadliczbowych.
36,40%
zęby dodatkowe
63,60%
zęby nadliczbowe
(mesiodens)
Ehlersa-Danlosa czy dysplazji
obojczykowo-czaszkowej.2,5-7,14,15,17
Do najczęstszych form zębów nadliczbowych należą:
— mesiodens – ząb pośrodkowy występujący głównie
między siekaczami górnymi
przyśrodkowymi,
— zęby zatrzonowe występujące
za 3. zębem trzonowym,
— zęby przytrzonowe zlokalizowane policzkowo lub językowo między 1. a 2. lub 2. a 3.
zębem trzonowym.2,5,17
Etiologia powstawania zębów nadliczbowych nie jest do
końca wyjaśniona. Przyczyną
mogą być zaburzenia genetyczne, anomalie podczas rozwoju
zęba stałego/mlecznego na etapie
pączka czy ponownej proliferacji
nadliczbowe lub dodatkowe
mogą opóźniać lub uniemożliwiać erupcję zębów stałych, powodować ich przemieszczanie
lub obracanie, sprawiać trudności w leczeniu ortodontycznym
(zamykanie przestrzeni), resorbować korzenie zębów sąsiadujących lub powodować ich nieprawidłowy rozwój.8,13-18
Leczenie hiperdoncji jest
uzależnione od położenia, stopnia rozwoju, a także wpływu
na zęby pozostałe. Bardzo ważne jest wczesne diagnozowanie
tych zaburzeń, co pozwoli na
wybranie odpowiedniej metody
leczenia (ekstrakcja, ekstrakcja
i leczenie ortodontyczne, tylko
leczenie ortodontyczne i obserwacja).17-20,22 W bardziej złożo-
Tab. 2: Liczba zbadanych mężczyzn i kobiet.
Kobiety
Mężczyźni
% kobiet do
wszystkich
badanych
zęby nadliczbowe
(mesiodens)
15
6
45,50%
18,20%
zęby dodatkowe
8
4
24,20%
12,10%
razem
23
10
69,70%
30,30%
Rodzaj
usuniętego zęba
%mężczyzn
do wszystkich
badanych
Ryc. 9: Usunięty, od lewej: mieszek zębowy i mesiodens.
W opisanej procedurze wzięły
udział 33 osoby, wśród których
były 23 kobiety i 10 mężczyzn,
tzn. kobiety stanowiły przeważającą liczbę badanych – 69,7%,
a mężczyźni zaledwie 30,3%
(Tab. 2). Zarówno zęby dodatkowe, jak i mesiodens częściej
występowały u kobiet, odpowiednio 24,2% i 45,5% w stosunku
do wszystkich badanych osób.
Mężczyźni z zębami dodatkowymi stanowili 12,1% badanych,
a mesiodens występował u 18,2%
mężczyzn. W literaturze występowanie hiperdoncji częściej obserwuje się u płci męskiej.
Ryc. 10: Ranę zaopatrzono szwami.
Hiperdoncja jest charakterystycznym objawem niektórych zespołów wrodzonych, jak:
zespół Gardnera, Crouzona,
mezenchymy. Zęby nadliczbowe
mogą występować pojedynczo,
wielokrotnie, po jednej lub obu
stronach, w szczęce lub w żuchwie. Publikacje światowe donoszą, iż stosunek występowania
zębów nadliczbowych w szczęce jest 8-10 razy większy niż
w żuchwie.15,18,19 Występowanie
więcej niż jednego zęba nadliczbowego jest spotykane głównie
w przedniej środkowej części
szczęki.
Hiperdoncja może być wykryta przez przypadek, podczas
badania radiologicznego, kiedy
klinicznie nie daje żadnych objawów.17,19 Często jednak towarzyszy lub jest odpowiedzialna za komplikacje związane
z wyrzynaniem zębów. Zęby
nych przypadkach występowania wielu zębów nadliczbowych
może dojść do multitranspozycji
zębów stałych, czy rozwarstwieniu wyrostka zębodołowego.
Wykrycie mesiodensu na wczesnym etapie rozwoju pozwoli na
szybkie i skuteczne leczenie wielospecjalistyczne z minimalnym
ryzykiem powikłań.7,22
Piśmiennictwo dostępne u wydawcy.
Autorzy:
Lek. dent. Igor Kresa,
lek. dent. Paweł Nieckula,
lek. dent. Martyna Osiak,
lek. dent. Bartłomiej Iwańczyk,
prof. dr hab. Andrzej Wojtowicz
Zakład Chirurgii Stomatologicznej
WUM
02-006 Warszawa, ul. Nowogrodzka 59
Tel.: (22) 502 12 42
)
[page_count] => 4
[pdf_ping_data] => Array
(
[page_count] => 4
[format] => PDF
[width] => 859
[height] => 1208
[colorspace] => COLORSPACE_UNDEFINED
)
[linked_companies] => Array
(
[ids] => Array
(
)
)
[cover_url] =>
[cover_three] =>
[cover] => ![Surgery Tribune Poland No. 2, 2015]()
[toc] => Array
(
[0] => Array
(
[title] => Ekstrakcja zęba zatrzymanego i rola kontroli śródzabiegowej
[page] => 01
)
[1] => Array
(
[title] => Standard postępowania przy operacyjnym usunięciu mesiodensu od strony podniebiennej
[page] => 03
)
)
[toc_html] =>
Table of contents
[toc_titles] => Ekstrakcja zęba zatrzymanego i rola kontroli śródzabiegowej
/ Standard postępowania przy operacyjnym usunięciu mesiodensu od strony podniebiennej
[cached] => true
)